Sprawa C-211/12: Martini SpA v. Ministero delle Attivita Produttive (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.260.14/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 września 2013 r.

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 18 lipca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony Corte di Appello di Roma - Włochy) - Martini SpA przeciwko Ministero delle Attività Produttive

(Sprawa C-211/12) ¹

(Rolnictwo - System pozwoleń na przywóz - Rozporządzenie (WE) nr 1291/2000 - Artykuł 35 ust. 4 lit. c) - Zabezpieczenia złożone przy składaniu wniosku o wydanie pozwoleń - Pozwolenie na przywóz - Zwłoka w przedstawieniu dowodu na jego wykorzystanie - Sankcja - Obliczenie kwoty podlegającej przepadkowi - Rozporządzenie (WE) nr 958/2003 - Kontyngenty taryfowe)

(2013/C 260/24)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 7 września 2013 r.)

Sąd odsyłający

Corte di Appello di Roma

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Martini SpA

Strona pozwana: Ministero delle Attività Produttive

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Corte di Appello di Roma - Wykładnia art. 35 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (Dz.U. L 152, s. 1) - Zabezpieczenia wnoszone w związku z wnioskiem o wydanie pozwoleń na przywóz - Ustalenie kwoty ulegającej przepadkowi z tytułu ilości, co do których nie przedstawiono w wyznaczonym terminie dowodu dotyczącego pozwolenia na wywóz zawierającego wcześniejsze określenie refundacji

Sentencja

1) Artykuł 35 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 325/2003 z dnia 20 lutego 2003 r., należy interpretować w ten sposób, że celem zabezpieczenia, o którym mowa w tym przepisie, jest nie tylko zapewnienie wykonania zobowiązania w zakresie przywozu, lecz również zapewnienie, aby dowód na wykorzystanie pozwolenia został przedstawiony w określonym terminie.

2) Artykuł 35 ust. 4 lit. c) rozporządzenia nr 1291/2000, zmienionego rozporządzeniem nr 325/2003, należy interpretować w ten sposób, że w przypadku zwłoki w przedstawieniu dowodu na prawidłowe dokonanie przywozu kwota, która powinna ulec przepadkowi w odniesieniu do ilości, w stosunku do których nie dostarczono dowodu w terminie określonym w art. 35 ust. 4 lit. a) tego rozporządzenia, powinna być obliczona na podstawie stawki zabezpieczenia, która rzeczywiście została zastosowana przy złożeniu wniosku o wydanie pozwolenia lub pozwoleń dotyczących tego przywozu. Dla potrzeb tej wykładni bez znaczenia jest okoliczność, że zabezpieczenie zostało ustanowione na podstawie stawki wyższej niż stawka stosowana w przypadku innych przywozów produktu tego samego rodzaju jak przywieziony produkt, zważywszy, iż ten ostatni był zwolniony z zapłaty należności celnych przywozowych.

¹ Dz.U. C 194 z 30.6.2012.