Sprawa C-200/13 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 5 lutego 2013 r. w sprawie T-494/10 Bank Saderat Iran przeciwko Radzie Unii Europejskiej, wniesione w dniu 16 kwietnia 2013 r. przez Radę Unii Europejskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.171.22/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 15 czerwca 2013 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 5 lutego 2013 r. w sprawie T-494/10 Bank Saderat Iran przeciwko Radzie Unii Europejskiej, wniesione w dniu 16 kwietnia 2013 r. przez Radę Unii Europejskiej

(Sprawa C-200/13 P)

(2013/C 171/43)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 15 czerwca 2013 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bishop i S. Boelaert, pełnomocnicy)

Pozostali uczestnicy postępowania: Bank Saderat Iran, Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

– uchylenie wyroku Sądu (czwarta izba) z dnia 5 lutego 2013 r. w sprawie T-494/10;

– wydanie ostatecznego orzeczenia w sprawie oraz oddalenie skargi Bank Saderat wniesionej przeciwko zakwestionowanym środkom;

– obciążenie Bank Saderat kosztami poniesionymi przez Radę w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu odwoławczym.

Zarzuty i główne argumenty

Rada uważa, że wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2013 r. w sprawie T-494/10 Bank Saderat Iran przeciwko Radzie narusza prawo w następujący sposób:

1) Sąd błędnie orzekł w odniesieniu do dopuszczalności skargi, że Bank Saderat miał prawo korzystać z ochrony i gwarancji wynikających z praw podstawowych bez względu na to, czy można go uważać za emanację państwowości irański;

2) Sąd niesłusznie uznał, że jeden z elementów uzasadnienia nałożenia środków ograniczających na Bank Saderat był niewystarczająco precyzyjny;

3) Sąd błędnie zastosował orzecznictwo dotyczące przekazywania informacji z akt Rady;

4) Sąd błędnie uznał, że uzasadnienie nałożenia środków ograniczających na Bank Saderat nie zostało poparte dowodowo, w zakresie, w jakim:

– Sąd nie uwzględnił należycie okoliczności, że dowody na popieranie przez Bank Saderat działalności Iranu związanej z rozprzestrzenianiem broni jądrowej pochodzą z poufnych źródeł;

– Sąd nie uwzględnił należycie zawartego w rezolucji nr 1803 (2008) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych odniesienia do Bank Saderat w związku z działalnością Iranu związaną z rozprzestrzenianiem broni jądrowej;

– Sąd błędnie uznał, że Rada powinna była przedstawić szczegółowe informacje dotyczące obsługiwania przez Bank Saderat akredytyw dwóch wskazanych podmiotów zaangażowanych w działalność Iranu związaną z rozprzestrzenianiem broni jądrowej.