Sprawa C-198/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Helsingin hovioikeus (Finlandia) w dniu 22 kwietnia 2014 r. - Valev Visnapuu przeciwko Kihlakunnansyyttäjä (Helsinki), Suomen valtio - Tullihallitus.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.202.13

Akt nienormatywny

Wersja od: 30 czerwca 2014 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Helsingin hovioikeus (Finlandia) w dniu 22 kwietnia 2014 r. - Valev Visnapuu przeciwko Kihlakunnansyyttäjä (Helsinki), Suomen valtio - Tullihallitus

(Sprawa C-198/14)

(2014/C 202/15)

Język postępowania: fiński

(Dz.U.UE C z dnia 30 czerwca 2014 r.)

Sąd odsyłający

Helsingin hovioikeus

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Valev Visnapuu

Druga strona postępowania: Kihlakunnansyyttäjä (Helsinki), Suomen valtio - Tullihallitus

Pytania prejudycjalne

1) Czy dopuszczalność fińskiego uregulowania podatku akcyzowego od opakowań napojów, zgodnie z którym podatek ten jest pobierany, jeżeli opakowanie nie jest objęte systemem zwrotu, należy oceniać w świetle art. 110 TFUE zamiast art. 34 TFUE? Wspomniany system zwrotu musi być systemem kaucji, w którym opakowujący lub importer napojów - działając samemu lub w sposób przewidziany w fińskiej ustawie o odpadach lub w odpowiednich przepisach obowiązujących w prowincji Åland - zapewnia ponowne wykorzystanie lub recykling opakowań napojów w ten sposób, że opakowanie zostaje wykorzystane ponownie lub poddane recyklingowi.

2) W razie odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: Czy wspomniane uregulowanie jest zgodne z art. 1 ust. 1, art. 7 i 15 dyrektywy 94/62/WE ¹ , uwzględniając również art. 110 TFUE?

3) W razie odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze: Czy wspomniane uregulowanie jest zgodne z art. 1 ust. 1, art. 7 i 15 dyrektywy 94/62/WE, uwzględniając również art. 34 TFUE?

4) W razie odpowiedzi przeczącej na pytanie trzecie: Czy fińskie uregulowanie podatku akcyzowego od opakowań napojów należy uznać za dopuszczalne w świetle art. 36 TFUE?

5) Czy wymóg, by osoba, która wykorzystuje napoje alkoholowe do celów komercyjnych, posiadała specjalne zezwolenie na sprzedaż detaliczną w odniesieniu do swojej działalności dotyczącej przywożonych napojów alkoholowych, w sytuacji gdy nabywca fiński zakupił przez Internet lub w inny sposób w sprzedaży wysyłkowej napoje alkoholowe od prowadzącego działalność w innym państwie członkowskim sprzedawcy, który dostarcza je do Finlandii, należy uznać za dotyczący istnienia lub funkcjonowania monopolu, wobec czego przepisy art. 34 TFUE nie stoją mu na przeszkodzie, natomiast należy oceniać go w świetle art. 37 TFUE?

6) W razie odpowiedzi twierdzącej na pytanie piąte: Czy wymóg posiadania zezwolenia jest zgodny z warunkami dotyczącymi monopoli państwowych o charakterze handlowym określonymi w art. 37 TFUE?

7) W razie odpowiedzi przeczącej na pytanie piąte i jeżeli w niniejszej sprawie należy zastosować art. 34 TFUE: Czy uregulowanie fińskie, zgodnie z którym przy zamówieniu napojów alkoholowych z zagranicy przez Internet lub w inny sposób w sprzedaży wysyłkowej przywóz tych napojów do własnego spożycia jest dozwolony tylko wtedy, gdy przywozu napojów alkoholowych dokonał sam zamawiający lub niezależny od sprzedawcy podmiot trzeci, podczas gdy w innych przypadkach dla przywozu wymagane jest zezwolenie na podstawie fińskiej ustawy alkoholowej, stanowi sprzeczne ze wspomnianym artykułem ilościowe ograniczenie w przywozie lub środek o działaniu równoważnym?

8) W razie odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie: Czy uregulowanie to można uznać za uzasadnione i proporcjonalne pod względem ochrony zdrowia i życia ludzkiego?

¹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 94/62/WE z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych (Dz.U. L 365, s. 10).