Sprawa C-198/14: Valev Visnapuu v. Kihlakunnansyyttäjä (Helsinki), Suomen valtio - Tullihallitus (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.16.8

Akt nienormatywny

Wersja od: 18 stycznia 2016 r.

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 12 listopada 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Helsingin hovioikeus - Finlandia) - Valev Visnapuu/ Kihlakunnansyyttäjä (Helsinki), Suomen valtio - Tullihallitus

(Sprawa C-198/14) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuły 34 TFUE i 110 TFUE - Dyrektywa 94/62/WE - Artykuł 1 ust. 1, art. 7 i 15 - Sprzedaż wysyłkowa i transport napojów alkoholowych z innego państwa członkowskiego - Podatek akcyzowy od niektórych opakowań napojów - Zwolnienie w wypadku włączenia opakowań do systemu kaucji i zwrotu - Artykuły 34 TFUE, 36 TFUE i 37 TFUE - Wymóg zezwolenia na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych - Monopol na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych - Uzasadnienie - Ochrona zdrowia)

Język postępowania: fiński

(2016/C 016/08)

(Dz.U.UE C z dnia 18 stycznia 2016 r.)

Sąd odsyłający

Helsingin hovioikeus

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Valev Visnapuu

Strony pozwane: Kihlakunnansyyttäjä (Helsinki), Suomen valtio - Tullihallitus

Sentencja

1) Artykuł 110 TFUE, jak również art. 1 ust. 1, art. 7 i 15 dyrektywy 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one przepisom państwa członkowskiego, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które ustanawiają podatek akcyzowy od niektórych opakowań napojów, ale przewidują zwolnienie w wypadku włączenia tych opakowań do operacyjnego systemu zwrotu.

2) Artykuły 34 TFUE i 36 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one przepisom państwa członkowskiego, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, na których podstawie sprzedawca mający siedzibę w innym państwie członkowskim jest objęty wymogiem uzyskania zezwolenia na sprzedaż detaliczną przy przywozie napojów alkoholowych w celu ich sprzedaży detalicznej konsumentom zamieszkałym w pierwszym państwie członkowskim, jeżeli ten sprzedawca zapewnia transport owych napojów lub powierza go osobie trzeciej, o ile przepisy te są właściwe do zagwarantowania realizacji zamierzonego celu, w niniejszym wypadku ochrony zdrowia i porządku publicznego, cel ten nie może zostać skutecznie osiągnięty na przynajmniej równoważnym poziomie za pomocą mniej restrykcyjnych środków, a przepisy te nie stanowią środka arbitralnej dyskryminacji ani ukrytych ograniczeń w handlu między państwami członkowskimi, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego.

¹ Dz.U. C 202 z 30.6.2014.