Sprawa C-181/18 P: Odwołanie wniesione w dniu 5 marca 2018 r. przez Rzeczpospolitą Polskę od postanowienia Sądu (pierwszej izby) z dnia 14 grudnia 2017 r. w sprawie T-849/16, PGNiG Supply & Trading / Komisja Europejska.
Dz.U.UE.C.2018.152.21
Akt nienormatywnyOdwołanie wniesione w dniu 5 marca 2018 r. przez Rzeczpospolitą Polskę od postanowienia Sądu (pierwszej izby) z dnia 14 grudnia 2017 r. w sprawie T-849/16, PGNiG Supply & Trading / Komisja Europejska
(Sprawa C-181/18 P)
(2018/C 152/26)
(Dz.U.UE C z dnia 30 kwietnia 2018 r.)
Strony
Strona skarżąca: Rzeczpospolita Polska (Przedstawiciel: B. Majczyna, pełnomocnik)
Druga strona postępowania: PGNiG Supply & Trading GmbH, Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Zaskarżonym postanowieniem Sąd odrzucił skargę PGNiG Supply & Trading o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2016) 6950 final z dnia 28 października 2016 r. w sprawie przeglądu warunków wyłączenia gazociągu Opal, przyznanych na podstawie dyrektywy 2003/55/WE, z zasad dotyczących dostępu stron trzecich do sieci oraz regulacji taryfowej - uznając, że skarżąca nie miała legitymacji procesowej.
Zdaniem Rzeczypospolitej Polskiej Sąd w pkt 6, 10, 11 i 43 zaskarżonego postanowienia dokonał równocześnie ustaleń co do istoty sporu w przedmiocie ważności zaskarżonej decyzji. W związku z powyższym Rzeczpospolita Polska podnosi przeciwko zaskarżonemu postanowieniu następujące zarzuty:
Po pierwsze, zarzut naruszenia art. 130 ust. 1 i 7 regulaminu postępowania przed Sądem, a także naruszenia prawa Rzeczypospolitej Polskiej do skutecznej ochrony sądowej i sprawiedliwego procesu, zagwarantowanych w art. 47 Karty praw podstawowych UE, oraz naruszenia zasady kontradyktoryjności, poprzez poczynienie w zaskarżonym postanowieniu ustaleń faktycznych i prawnych, które dotyczą istoty sporu w przedmiocie ważności zaskarżonej decyzji, zanim istota tego sporu mogła zostać rozpoznana w postępowaniu w sprawie T-883/16 Rzeczpospolita Polska przeciwko Komisji Europejskiej.
Po drugie, zarzut błędu w ocenie prawnej zaskarżonej decyzji polegającego na przyjęciu, że decyzja ta przewiduje objęcie dostępem stron trzecich 50 % zdolności przesyłowych gazociągu Opal między Greifswaldem a Brandovem za pośrednictwem przejrzystej i niedyskryminacyjnej aukcji, tak że inne podmioty będą mogły te zdolności nabyć, jak również na przyjęciu, że zaskarżona decyzja nie wprowadza nowego wyłączenia regulacyjnego, lecz uchyla częściowo istniejące wyłączenie. W ocenie Rzeczypospolitej Polskiej ocena charakteru prawnego oraz skutków zaskarżonej decyzji jest błędna, albowiem zaskarżona decyzja tylko pozornie wprowadza rozwiązania prezentowane jako przejrzyste i niedyskryminacyjne. W rzeczywistości stanowi ona mechanizm pozwalający przedsiębiorstwom z grupy Gazprom na wyłączne korzystanie ze zdolności przesyłowych gazociągu Opal objętych zaskarżoną decyzją na poziomie co najmniej 90 % (z czego 50 % to przepustowości całkowicie zwolnione z zasady TPA, zaś 40 % to zdolności typu DZK, które zarezerwować może tylko Gazprom).
Po trzecie, zarzut naruszenia obowiązku prawidłowego uzasadnienia zaskarżonego postanowienia. W ocenie Rzeczypospolitej Polskiej Sąd nie wyjaśnił, w oparciu o jakie przesłanki dokonał ustaleń dotyczących istoty zaskarżonej decyzji. W rezultacie nie jest możliwe poznanie powodów, dla których Sąd uznał, że zaskarżona decyzja otwiera przepustowość gazociągu Opal dla przedsiębiorców niepowiązanych z grupą Gazprom i będzie korzystnie oddziaływać na konkurencję na rynku gazu ziemnego.