Sprawa C-177/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Contencioso-Administrativo de Madrid (Hiszpania) w dniu 7 marca 2018 r. - Almudena Baldonedo Martín/Ayuntamiento de Madrid.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.211.12

Akt nienormatywny

Wersja od: 18 czerwca 2018 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Contencioso-Administrativo de Madrid (Hiszpania) w dniu 7 marca 2018 r. - Almudena Baldonedo Martín/ Ayuntamiento de Madrid

(Sprawa C-177/18)

Język postępowania: hiszpański

(2018/C 211/15)

(Dz.U.UE C z dnia 18 czerwca 2018 r.)

Sąd odsyłający

Juzgado Contencioso-Administrativo de Madrid

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Almudena Baldonedo Martín

Strona pozwana: Ayuntamiento de Madrid

Pytania prejudycjalne

1) Czy właściwa jest interpretacja klauzuli 4 Porozumienia ramowego, zgodnie z którą sytuacja taka jak rozpatrywana w niniejszej sprawie, w której członek personelu tymczasowego wykonuje tę samą pracę co urzędnik (urzędnik, któremu nie przysługuje prawo do odprawy, ponieważ sytuacja uzasadniająca odprawę nie istnieje w dotyczącym go systemie prawnym), nie jest równoważna z sytuacją opisaną we wspomnianej klauzuli?

2) Zważywszy, że prawo do równego traktowania i zakaz dyskryminacji stanowią ogólne zasady Unii Europejskiej zawarte w dyrektywie (w art. 20 i 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej) i w art. 23 Powszechnej deklaracji praw człowieka oraz że są one uznawane za podstawowe prawa socjalne w rozumieniu art. 151 i 153 TFUE, czy jest zgodna z Porozumieniem ramowym stanowiącym załącznik do dyrektywy 99/70/WE ¹  interpretacja przyjęta w ramach realizacji celów tej dyrektywy, zgodnie z którą prawo do odprawy dla członka personelu tymczasowego można uzyskać albo poprzez zrównanie z pracownikiem zatrudnionym na czas określony, gdyż jego status (urzędniczy lub pracowniczy) zależy tylko od pracodawcy publicznego, albo poprzez bezpośrednie, wertykalne zastosowanie pierwotnego prawa europejskiego?

3) Biorąc pod uwagę, w stosownym przypadku, istnienie nadużycia wynikającego z zatrudnienia na czas określony, mającego na celu zaspokojenie stałych potrzeb bez obiektywnego powodu, które to zatrudnienie jest niezwiązane z pilną i konieczną potrzebą stanowiącą jego uzasadnienie, i zważywszy, że w prawie krajowym nie ma jakichkolwiek sankcji lub skutecznych ograniczeń, czy byłaby zgodna z celami realizowanymi przez dyrektywę 99/70/WE, jako środek zapobiegający nadużyciom i eliminujący skutki naruszenia prawa Unii, w przypadku gdy pracodawca nie zatrudnia pracownika na czas nieokreślony, odprawa porównywalna z odprawą z tytułu bezprawnego rozwiązania stosunku pracy, rozumiana jako odpowiednia, proporcjonalna, skuteczna i odstraszająca sankcja?

¹ Dyrektywa Rady 99/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotycząca Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) (Dz.U. L 175, s. 43).