Sprawa C-176/16 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 21 stycznia 2016 r. w sprawie T-120/15, Proforec/Komisja, wniesione w dniu 23 marca 2016 r. przez Proforec Srl.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.191.20/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 30 maja 2016 r.

Odwołanie od postanowienia Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 21 stycznia 2016 r. w sprawie T-120/15, Proforec/Komisja, wniesione w dniu 23 marca 2016 r. przez Proforec Srl

(Sprawa C-176/16 P)

Język postępowania: włoski

(2016/C 191/25)

(Dz.U.UE C z dnia 30 maja 2016 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Proforec Srl (przedstawiciele: adwokaci G. Durazzo, M. Mencoboni, G. Pescatore)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

- Uchylenie postanowienia o niedopuszczalności nr 704600 z dnia 21 stycznia 2016 r. w sprawie T-120/15 z przedstawionych poniżej powodów, które w całości przypomniano;

- Stwierdzenie dopuszczalności skargi i przekazanie jej Sądowi Unii Europejskiej w celu wydania orzeczenia w jej przedmiocie, z zastrzeżeniem uprzedniego podjęcia odpowiednich środków;

- Obciążenie Komisji kosztami niniejszego postepowania. W wypadku oddalenia niniejszego odwołania, zasądzenie że każda ze stron pokrywa swe własne koszty.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swego odwołania, wnoszący je podnosi trzy argumenty dotyczące zarzutu niedopuszczalności:

ZARZUT PIERWSZY: Nieprawidłowe uzasadnienie prawne i faktyczne w odniesieniu do braku interesu prawnego. Sąd Unii Europejskiej w pkt 28-31 postanowienia błędnie stwierdził brak posiadania przez wnoszącego odwołanie interesu w żądaniu stwierdzenia nieważności rozporządzenia, albowiem przeprowadził nielogicznie rozumowanie wskazując, jako jedynych beneficjentów stwierdzenia nieważności zaskarżonego rozporządzenia, wyłącznie dystrybutorów innych znaków towarowych a nie bezpośrednio Proforec.

ZARZUT DRUGI: Brak zastosowania przez Sąd Unii Europejskiej art. 263 ust. 4 TFUE wobec odmówienia wnoszącemu odwołanie posiadania interesu we wniesieniu skargi.

ZARZUT TRZECI: Sąd Unii Europejskiej w pkt 32-35 postanowienia o niedopuszczalności nie uzasadnił wystarczająco nieposiadania przez wnoszącego odwołanie interesu, nieprawidłowo przedstawiając okoliczności faktyczne dotyczące braku ryzyka wytoczenia przeciwko Proforec powództw sądowych albowiem nie uznał, że ryzyko istniało w dniu wniesienia skargi i nie zajął stanowiska w przedmiocie oczywistego naruszenia rozporządzenia w odniesieniu do nieprzewidzenia okresu przejściowego na wyprzedaż zapasów i opakowań.