Sprawa C-175/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie (Rumunia) w dniu 20 kwietnia 2015 r. - Taser International Inc./SC Gate 4 Business SRL, Cristian Mircea Anastasiu.
Dz.U.UE.C.2015.236.24
Akt nieocenianyWniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie (Rumunia) w dniu 20 kwietnia 2015 r. - Taser International Inc./SC Gate 4 Business SRL, Cristian Mircea Anastasiu
(Sprawa C-175/15)
(2015/C 236/33)
(Dz.U.UE C z dnia 20 lipca 2015 r.)
Sąd odsyłający
Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: Taser International Inc.
Strona pozwana: SC Gate 4 Business SRL, Cristian Mircea Anastasiu
Pytania prejudycjalne
Czy art. 24 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych 1 należy interpretować w ten sposób, że wyrażenie "jeżeli sąd państwa członkowskiego nie ma jurysdykcji na podstawie innych przepisów niniejszego rozporządzenia" oznacza również sytuację, w której strony umowy cesji praw do znaku towarowego zarejestrowanego w państwie członkowskim Unii Europejskiej, jednoznacznie i niepodważalnie uzgodniły, że jurysdykcja do rozpatrywania wszelkich sporów dotyczących wypełnienia zobowiązań umownych przysługuje sądom państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej i w którym powód ma miejsce zamieszkania (siedzibę), zaś powód wytoczył powództwo przed sąd państwa członkowskiego Unii Europejskiej, na którego terytorium miejsce zamieszkania (siedzibę) ma pozwany?
W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej:
Czy art. 23 wspomnianego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że przepis ten nie odnosi się do umowy dotyczącej jurysdykcji na rzecz państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej, przez co sąd, przed który wytoczono powództwo zgodnie z art. 2 rozporządzenia ustala jurysdykcję według krajowych przepisów prawa międzynarodowego?
Czy można uznać, że spór, którego przedmiotem jest wykonanie, w wyniku orzeczenia sądowego, obowiązku scedowania praw do znaku towarowego zarejestrowanego w państwie członkowskim Unii Europejskiej, przyjętego w umowie zawartej między stronami tegoż sporu odnosi się do praw, dla których "wymagane jest zgłoszenie lub zarejestrowanie" w rozumieniu art. 22 ust. 4 rozporządzenia, biorąc pod uwagę fakt, iż zgodnie z prawem państwa, w którym zarejestrowany został znak towarowy, cesja praw do znaku towarowego podlega wpisowi do rejestru znaków towarowych i publikacji w biuletynie urzędowym własności przemysłowej?
W wypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej, czy art. 24 rozporządzenia stoi na przeszkodzie temu, aby sąd, przed który wytoczono powództwo zgodnie z art. 2 rozporządzenia, w sytuacji takiej jak opisana powyżej w pytaniu wstępnym, stwierdził, że nie ma jurysdykcji do rozstrzygnięcia sprawy, nawet jeśli pozwany wdał się w spór przed tym sądem, w tym w ostatniej instancji, bez podnoszenia zarzutu braku jurysdykcji sądu?