Sprawa C-175/15: Taser International Inc. v. SC Gate 4 Business SRL, Cristian Mircea Anastasiu (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.156.19/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 2 maja 2016 r.

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 17 marca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie - Rumunia) - Taser International Inc/SC Gate 4 Business SRL, Cristian Mircea Anastasiu

(Sprawa C-175/15) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Umowy przewidujące zobowiązanie przedsiębiorstwa rumuńskiego do scedowania praw do znaków towarowych na przedsiębiorstwo mające siedzibę w państwie trzecim - Odmowa - Klauzula prorogacyjna przyznająca jurysdykcję państwu trzeciemu - Wdanie się w spór przed sądami rumuńskimi przez stronę pozwaną bez podnoszenia sprzeciwu - Obowiązujące zasady jurysdykcyjne]

Język postępowania: rumuński

(2016/C 156/26)

(Dz.U.UE C z dnia 2 maja 2016 r.)

Sąd odsyłający

Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Taser International Inc.

Strona pozwana: SC Gate 4 Business SRL, Cristian Mircea Anastasiu

Sentencja

1) Artykuł 23 ust. 5 i art. 24 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że w ramach sporu dotyczącego niewykonania zobowiązania umownego, w którym strona powodowa zwróciła się do sądów państwa członkowskiego, na którego terytorium strona pozwana ma swą siedzibę, jurysdykcja tych sądów może wynikać z art. 24 wskazanego rozporządzenia, w sytuacji gdy strona pozwana nie kwestionuje ich jurysdykcji, mimo że zawarta między tymi dwiema stronami umowa zawiera klauzulę prorogacyjną przyznającą jurysdykcję sądom państwa trzeciego.

2) Artykuł 24 rozporządzenia nr 44/2001 należy interpretować w ten sposób, że w kontekście sporu między stronami umowy zawierającej klauzulę prorogacyjną przyznającą jurysdykcję sądom państwa trzeciego przepis ten sprzeciwia się temu, aby sąd państwa członkowskiego, na którego terytorium strona pozwana ma swą siedzibę, a przed którym to sądem zawisł ów spór, orzekł z urzędu, że nie jest sądem właściwym, jeśli strona pozwana nie kwestionuje jego jurysdykcji.

¹ Dz.U. C 236 z 20.7.2015.