Sprawa C-171/06 P: Odwołanie wniesione w dniu 31 marca 2006 r. przez T.I.M.E. ART Uluslararasi Saat Ticareti ve dis Ticaret A.S. od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) z dnia 12 stycznia 2006 r w sprawie T-147/03: Devinlec Développement Innovation Leclerc S.A./Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) T.I.M.E. ART Uluslararasi Saat Ticareti ve dis Ticaret A.S.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.121.10

Akt nienormatywny
Wersja od: 20 maja 2006 r.

Odwołanie wniesione w dniu 31 marca 2006 r. przez T.I.M.E. ART Uluslararasi Saat Ticareti ve dis Ticaret A.S. od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) z dnia 12 stycznia 2006 r w sprawie T-147/03: Devinlec Développement Innovation Leclerc S.A./Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) T.I.M.E. ART Uluslararasi Saat Ticareti ve dis Ticaret A.S.

(Sprawa C-171/06 P)

(2006/C 121/17)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 20 maja 2006 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: T.I.M.E. ART Uluslararasi Saat Ticareti ve dis Ticaret A.S. [Przedstawiciele: M. Francetti i F. Jacobacci, avvocati]

Pozostali uczestnicy postępowania: Devinlec Développement Innovation Leclerc SA, Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie zwraca się do Trybunału o:

– uchylenie wyroku wydanego przez Sąd Pierwszej Instancji w dniu 12 stycznia 2006 r. w sprawie T-147/03 z uwagi na to iż narusza on art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia WE nr 40/94(1);

– uwzględnienie żądań przedstawionych przez T.I.M.E. w postępowaniu w pierwszej instancji w piśmie z dnia 28 października 2003 r.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie zwraca się o uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji na takiej podstawie, iż Sąd ten naruszył i niewłaściwie zastosował art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 poprzez:

– nieuwzględnienie mocy odróżniającej wcześniejszego znaku towarowego ("QUEANTIEME"), która jest zasadniczą okolicznością, jaką należy wziąć pod uwagę przy dokonywaniu oceny istnienia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd,

– przyjęcie, iż mimo występującej pomiędzy obydwoma znakami różnicy koncepcyjnej, nadal istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd ze względu na ich podobieństwo fonetyczne i wizualne.

______

(1) Dz.U. L 11, 14.1.1994, str. 1-36

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.