Sprawa C-17/19: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 14 maja 2020 r. - postępowanie karne przeciwko Bouygues travaux publics, Elco construct Bucarest, Welbond armatures.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.240.17/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 20 lipca 2020 r.

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 14 maja 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation - Francja) - postępowanie karne przeciwko Bouygues travaux publics, Elco construct Bucarest, Welbond armatures

(Sprawa C-17/19) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Pracownicy migrujący - Zabezpieczenie społeczne - Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 - 'Właściwe ustawodawstwo - Artykuł 14 pkt 1 lit. a) i art. 14 pkt 2 lit. b) - Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 - Artykuł 12 ust. 1 - Artykuł 13 ust. 1 lit. a) - Pracownicy delegowani - Pracownicy wykonujący pracę w dwóch lub w kilku państwach członkowskich - Rozporządzenie (EWG) nr 574/72 - Artykuł 11 ust. 1 lit. a) - Artykuł 12a pkt 2 lit. a) i art. 12a pkt 4 lit. a) - Rozporządzenie (WE) nr 987/2009 - Artykuł 19 ust. 2 - Zaświadczenia E 101 i A 1 - Skutek wiążący - Zakres - Zabezpieczenie społeczne - Prawo pracy)

(2020/C 240/21)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 20 lipca 2020 r.)

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu karnym przed sądem krajowym

Bouygues travaux publics, Elco construct Bucarest, Welbond armatures

Sentencja

Artykuł 11 ust. 1 lit. a), art. 12a pkt 2 lit. a) i art. 12a pkt 4 lit. a) rozporządzenia Rady (EWG) nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie wykonywania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, w brzmieniu zmienionym i uaktualnionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r., zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 647/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 kwietnia 2005 r., oraz art. 19 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego należy interpretować w ten sposób, że zaświadczenie E 101, wydane przez właściwą instytucję państwa członkowskiego na podstawie art. 14 pkt 1 lit. a) lub art. 14 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, w brzmieniu zmienionym i uaktualnionym rozporządzeniem nr 118/97, zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 1606/98 z dnia 29 czerwca 1998 r., pracownikom wykonujących swą działalność na terytorium innego państwa członkowskiego, oraz zaświadczenie A 1, wydane tym pracownikom przez tę instytucję na podstawie art. 12 ust. 1 lub art. 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, zmienionego przez rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 465/2012 z dnia 22 maja 2012 r., jest wiążące dla sądów tego państwa członkowskiego wyłącznie w odniesieniu do kwestii związanych z zabezpieczeniem społecznym.

¹ Dz.U. C 103 z 18.3.2019.