Sprawa C-167/16: Postanowienie Trybunału (pierwsza izba) z dnia 3 lipca 2019 r. - Banco Bilbao Vizcaya Argentaria SA v. Fernando Quintano Ujeta, María Isabel Sánchez García.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.19.3

Akt nienormatywny

Wersja od: 20 stycznia 2020 r.

Postanowienie Trybunału (pierwsza izba) z dnia 3 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia no 2 de Santander - Hiszpania) - Banco Bilbao Vizcaya Argentaria SA/Fernando Quintano Ujeta, María Isabel Sánchez García

(Sprawa C-167/16) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 93/13/EWG - Artykuły 6 i 7 - Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich - Zawarty w umowie warunek dotyczący natychmiastowej wymagalności kredytu hipotecznego - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Pytanie identyczne z pytaniem, w przedmiocie którego Trybunał już wydał orzeczenie lub na które odpowiedź można jasno wyinterpretować z orzecznictwa - Stwierdzenie nieuczciwego charakteru warunku - Uprawnienia sądu krajowego w przypadku warunku uznanego za "nieuczciwy" - Zastąpienie nieuczciwego warunku w umowie przepisem prawa krajowego - Artykuł 53 §, regulaminu postępowania przed Trybunałem - Pytanie oczywiście niedopuszczalne)

Język postępowania: hiszpański

(2020/C 19/03)

(Dz.U.UE C z dnia 20 stycznia 2020 r.)

Sąd odsyłający

Juzgado de Primera Instancia n^o 2 de Santander

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Banco Bilbao Vizcaya Argentaria SA

Strona pozwana: Fernando Quintano Ujeta, María Isabel Sánchez García

Sentencja

Artykuł y 6 i 7 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że, po pierwsze, stoją one na przeszkodzie temu, żeby uznany za nieuczciwy warunek dotyczący natychmiastowej wymagalności kredytu hipotecznego został częściowo utrzymany w mocy poprzez usunięcie przez sąd krajowy elementów przesądzających o jego nieuczciwym charakterze. Artykuły te nie stoją natomiast na przeszkodzie temu, aby sąd krajowy zaradził skutkom nieważności takiego mającego nieuczciwy charakter warunku, którego treść ma swoje źródło w przepisie podlegającym stosowaniu w wypadku zgody stron umowy, poprzez zastąpienie go tam przepisem w nowym brzmieniu przyjętym już po zawarciu umowy w sytuacji, gdy dana umowa nie może dalej istnieć w razie usunięcia tego nieuczciwego warunku i że stwierdzenie nieważności umowy naraża konsumenta na szczególnie niekorzystne konsekwencje.

¹ Dz.U. C 200 z 6.6.2016.