Sprawa C-165/14: Alfredo Rendón Marín v. Administración del Estado (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.419.2

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 listopada 2016 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 13 września 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo - Hiszpania) - Alfredo Rendón Marín/Administración del Estado

(Sprawa C-165/14) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Obywatelstwo Unii - Artykuły 20 i 21 TFUE - Dyrektywa 2004/38/WE - Prawo pobytu w państwie członkowskim obywatela państwa trzeciego, który był wcześniej karany - Rodzic sprawujący wyłączną pieczę nad dwójką małoletnich dzieci będących obywatelami Unii - Pierwsze dziecko mające obywatelstwo państwa członkowskiego zamieszkania - Drugie dziecko mające obywatelstwo innego państwa członkowskiego - Uregulowanie krajowe odmawiające prawa pobytu temu wstępnemu ze względu na jego karalność - Odmowa pobytu mogąca zmuszać dzieci do opuszczenia terytorium Unii)

Język postępowania: hiszpański

(2016/C 419/02)

(Dz.U.UE C z dnia 14 listopada 2016 r.)

Sąd odsyłający

Tribunal Supremo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Alfredo Rendón Marín

Strona pozwana: Administración del Estado

Sentencja

Artykuł 21 TFUE i dyrektywę 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/ EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/WE należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu prawa krajowego, które w sposób automatyczny wyklucza możliwość udzielenia zezwolenia na pobyt obywatelowi państwa trzeciego będącego rodzicem małoletniego dziecka mającego obywatelstwo Unii, które posiada obywatelstwo innego państwa członkowskiego niż przyjmujące państwo członkowskie oraz które pozostaje na utrzymaniu owego obywatela i zamieszkuje z nim w przyjmującym państwie członkowskim, wyłącznie ze względu na jego wcześniejszą karalność.

Artykuł 20 TFUE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu samemu uregulowaniu krajowemu, które w sposób automatyczny wyklucza możliwość udzielenia zezwolenia na pobyt obywatelowi państwa trzeciego, rodzicowi małoletnich dzieci będących obywatelami Unii i znajdujących się pod jego wyłączną pieczą, ze względu na jego wcześniejszą karalność, jeżeli wspomniana odmowa zmusza dzieci do opuszczenia terytorium Unii.

¹ Dz.U. C 175 z 10.6.2014.