Sprawa C-16/19: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 26 stycznia 2021 r. - VL v. Szpital Kliniczny im. dra J. Babińskiego Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Krakowie - "Pojęcie dyskryminacji" - Dyskryminacja bezpośrednia - Dyskryminacja pośrednia - Dyskryminacja ze względu na niepełnosprawność - Odmienne traktowanie w ramach grupy pracowników niepełnosprawnych - Przyznanie dodatku do wynagrodzenia pracownikom niepełnosprawnym, którzy przedłożyli orzeczenie potwierdzające niepełnosprawność po dacie wybranej przez pracodawcę - Wykluczenie pracowników niepełnosprawnych, którzy przedłożyli orzeczenie przed tą datą].

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.88.6/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 15 marca 2021 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 26 stycznia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Krakowie - Polska) - VL / Szpital Kliniczny im. dra J. Babińskiego Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Krakowie

(Sprawa C-16/19) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Równość traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy - Dyrektywa 2000/78/WE - Artykuł 2 ust. 1 i art. 2 ust. 2 lit. a) i b) - "Pojęcie dyskryminacji" - Dyskryminacja bezpośrednia - Dyskryminacja pośrednia - Dyskryminacja ze względu na niepełnosprawność - Odmienne traktowanie w ramach grupy pracowników niepełnosprawnych - Przyznanie dodatku do wynagrodzenia pracownikom niepełnosprawnym, którzy przedłożyli orzeczenie potwierdzające niepełnosprawność po dacie wybranej przez pracodawcę - Wykluczenie pracowników niepełnosprawnych, którzy przedłożyli orzeczenie przed tą datą]

Język postępowania: polski

(2021/C 88/06)

(Dz.U.UE C z dnia 15 marca 2021 r.)

Sąd odsyłający

Sąd Okręgowy w Krakowie

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: VL

Strona pozwana: Szpital Kliniczny im. dra J. Babińskiego Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Krakowie

Sentencja

Wykładni art. 2 dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy należy dokonywać w ten sposób, że:

– praktyka pracodawcy polegająca na wypłacie dodatku do wynagrodzenia pracownikom niepełnosprawnym, którzy przedłożyli orzeczenie potwierdzające niepełnosprawność po wybranej przez tego pracodawcę dacie i nieuwzględnia- jąca pracowników niepełnosprawnych, którzy przedłożyli takie orzeczenie przed tą datą, może stanowić bezpośrednią dyskryminację, jeżeli okaże się, że praktyka ta jest oparta na kryterium nierozerwalnie związanym z niepełnosprawnością, ponieważ jest ona w stanie definitywnie uniemożliwić spełnienie tego warunku czasowego wyraźnie określonej grupie pracowników, składającej się ze wszystkich pracowników niepełnosprawnych, o których niepełnosprawności pracodawca musiał wiedzieć w momencie wprowadzania tej praktyki;

– wspomniana praktyka, jakkolwiek pozornie neutralna, może stanowić dyskryminację pośrednio ze względu na niepełnosprawność, jeżeli okaże się, że prowadzi do postawienia w szczególnej niekorzystnej sytuacji pracowników niepełnosprawnych w zależności od rodzaju ich niepełnosprawności, w szczególności jej widocznego charakteru czy też powodowanej przez nią konieczności wprowadzenia racjonalnych usprawnień warunków pracy, w sytuacji gdy praktyka taka nie jest obiektywnie uzasadniona zasługującym na ochronę celem, a środki mające służyć osiągnięciu tego celu nie są właściwe i konieczne.

¹ Dz.U. C 164 z 13.5.2019.