Sprawa C-16/15: María Elena Pérez López v. Servicio Madrileno de Salud (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.419.12

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 listopada 2016 r.

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 14 września 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado Contencioso-Administrativo n^o 4 de Madrid - Hiszpania) - María Elena Pérez López/Servicio Madrileño de Salud (Comunidad de Madrid)

(Sprawa C-16/15) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Dyrektywa 1999/70/WE - Porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC - Klauzule 3-5 - Zawieranie kolejnych umów o pracę na czas określony w publicznym sektorze ochrony zdrowia - Środki zapobiegania nadużyciom w nawiązywaniu kolejnych stosunków pracy na czas określony - Kary - Zmiana kwalifikacji stosunku pracy - Prawo do odprawy)

Język postępowania: hiszpański

(2016/C 419/14)

(Dz.U.UE C z dnia 14 listopada 2016 r.)

Sąd odsyłający

Juzgado Contencioso-Administrativo n^o 4 de Madrid

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: María Elena Pérez López

Strona pozwana: Servicio Madrileño de Salud (Comunidad de Madrid)

Sentencja

1) Klauzulę 5 pkt 1 lit. a) Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego w dniu 18 marca 1999 r. i stanowiącego załącznik do dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez UNICE, CEEP oraz ETUC, należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie temu, aby uregulowanie krajowe, takie jak to rozpatrywane w postępowaniu głównym, było stosowane przez organy odnośnego państwa członkowskiego z takim skutkiem, że:

- zawieranie kolejnych umów o pracę na czas określony w publicznym sektorze ochrony zdrowia jest uważane za uzasadnione przez "obiektywne powody" w rozumieniu tej klauzuli z tego względu, że umowy te są oparte na przepisach prawnych zezwalających na ich ponowne zawieranie w celu zapewnienia określonych prac o charakterze tymczasowym, koniunkturalnym lub nadzwyczajnym, podczas gdy w rzeczywistości potrzeby te są stałe i długookresowe;

- na właściwym organie administracji nie ciąży żaden obowiązek utworzenia stanowisk strukturalnych kładącego kres zatrudnianiu personelu statutowego o charakterze doraźnym, a organ ten może obsadzać utworzone stanowiska strukturalne w drodze zatrudniania personelu "tymczasowego", co prowadzi do utrzymania niepewnej sytuacji pracowników, mimo że dane państwo boryka się ze strukturalnym deficytem stanowisk etatowych w tym sektorze.

2) Klauzulę 5 porozumienia ramowego załączonego do dyrektywy 1999/70 należy interpretować w ten sposób, że co do zasady nie stoi ona na przeszkodzie obowiązywaniu ustawodawstwa krajowego, które nakazuje, by stosunek umowny podlegał rozwiązaniu z dniem określonym w umowie zawartej na czas określony i by należało dokonać wszelkich ostatecznych rozliczeń niezależnie od ewentualnego nowego powołania, pod warunkiem że ustawodawstwo to nie podważa celu lub skuteczności porozumienia ramowego, czego ustalenie należy do sądu odsyłającego.

3) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest oczywiście niewłaściwy do udzielenia odpowiedzi na czwarte z pytań postawionych przez Juzgado de lo Contencioso-Administrativo n^o 4 de Madrid (sąd administracyjny nr 4 w Madrycie, Hiszpania).

¹ Dz.U. C 96 z 23.3.2015.