Sprawa C-158/09: Skarga wniesiona w dniu 7 maja 2009 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2009.180.26

Akt nienormatywny

Wersja od: 1 sierpnia 2009 r.

Skarga wniesiona w dniu 7 maja 2009 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-158/09)

(2009/C 180/45)

(Dz.U.UE C z dnia 1 sierpnia 2009 r.)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: I. Martinez del Peral Cagigal i M. van Beek, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie, że nie ustanawiając wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy 2003/88/WE⁽¹⁾ w odniesieniu do pracowników mundurowych administracji publicznej, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 1 ust. 3 dyrektywy 2003/88/WE i art. 18 lit. a) dyrektywy 93/104/WE⁽²⁾, utrzymanego w mocy na podstawie art. 27 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE, który należy czytać w związku z załącznikiem I część B tej dyrektywy.

– obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Celem dyrektywy 2003/88/WE jest ustalenie minimalnych wymagań w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w odniesieniu do organizacji czasu pracy. Jako dyrektywa kodyfikująca zastąpiła ona dyrektywę 93/104/WE bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich w zakresie terminów transpozycji.

Środki transpozycji dyrektywy 2003/88/WE przekazane Komisji przez władze hiszpańskie nie zawierają przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy w odniesieniu do pracowników mundurowych administracji publicznej.

Artykuł 1 ust. 3 dyrektywy 2003/88/WE stanowi, że stosuje się ona do wszystkich sektorów działalności, zarówno publicznego, jak i prywatnego, w rozumieniu art. 2 dyrektywy 89/391/EWG⁽³⁾, zawierającej pewne wyjątki w odniesieniu do specyficznej działalności publicznej i społecznej, takiej jak siły zbrojne czy policja, lub też w odniesieniu do określonych dziedzin działalności w zakresie usług związanych z ochroną cywilną. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału kryterium użyte przez prawodawcę w celu określenia zakresu zastosowania dyrektywy 89/391/EWG nie opiera się na przynależności pracowników do poszczególnych sektorów działalności wymienionych w art. 2 dyrektywy rozpatrywanych jako całość, lecz wyłącznie na specyficznym charakterze szczególnych zadań wykonywanych przez pracowników w tych sektorach.

W konsekwencji skarżąca uważa, że bez najmniejszych wątpliwości dyrektywa 2003/88/WE stosuje się do pracowników mundurowych administracji publicznej, w tym do Guardia Civil, a zatem brak ustanowienia środków transpozycji w tym sektorze stanowi naruszenie tej dyrektywy.

______

⁽¹⁾ Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotycząca niektórych aspektów organizacji czasu pracy (Dz.U. L 299, s.9)

⁽²⁾ Rady z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (Dz.U. C 106 z 30.04.2004)

⁽³⁾ Rady z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (Dz.U. L 183, s.1)