Sprawa C-157/15: Samira Achbita; Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding v. G4S Secure Solutions NV (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.151.3

Akt nienormatywny
Wersja od: 15 maja 2017 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 14 marca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van Cassatie - Belgia) - Samira Achbita; Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding/G4S Secure Solutions NV
(Sprawa C-157/15) 1

(Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Dyrektywa 2000/78/WE - Równe traktowanie - Dyskryminacja ze względu na religię lub przekonania - Postanowienie regulaminu pracy przedsiębiorstwa wprowadzające zakaz noszenia przez pracowników w miejscu pracy widocznych symboli politycznych, światopoglądowych lub religijnych - Dyskryminacja bezpośrednia - Brak - Dyskryminacja pośrednia - Zakaz noszenia przez pracownicę chusty islamskiej)

Język postępowania: niderlandzki

(2017/C 151/03)

(Dz.U.UE C z dnia 15 maja 2017 r.)

Sąd odsyłający

Hof van Cassatie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Samira Achbita; Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding

Strona pozwana: G4S Secure Solutions NV

Sentencja

Wykładni art. 2 ust. 2 lit. a) dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy należy dokonywać w ten sposób, że zakaz noszenia chusty islamskiej, wprowadzony w postanowieniu regulaminu pracy przedsiębiorstwa sektora prywatnego i przewidujący całkowity zakaz noszenia w miejscu pracy widocznych symboli politycznych, światopoglądowych lub religijnych, nie stanowi przejawu bezpośredniej dyskryminacji ze względu na religię lub przekonania w rozumieniu tej dyrektywy.

Wspomniane postanowienie regulaminu pracy przedsiębiorstwa sektora prywatnego może natomiast stanowić przejaw dyskryminacji pośredniej w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2000/78, jeżeli zostanie wykazane, że pozornie neutralny obowiązek w rzeczywistości stawia osoby wyznające określoną religię lub mające określone przekonania w niekorzystnej sytuacji, chyba że takie postanowienie jest obiektywnie uzasadnione zgodnym z prawem celem, takim jak realizowanie przez pracodawcę polityki neutralności politycznej, światopoglądowej i religijnej w relacjach z jego klientami, zaś środki mające służyć realizacji tego celu są właściwe i konieczne, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego.

1 Dz.U. C 205 z 22.6.2015.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.