Sprawa C-156/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa (Łotwa) w dniu 1 kwietnia 2015 r. - SIA "Private Equity Insurance Group"/AS "Swedbank".

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.198.24/1

Akt nieoceniany

Wersja od: 15 czerwca 2015 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa (Łotwa) w dniu 1 kwietnia 2015 r. - SIA "Private Equity Insurance Group"/AS "Swedbank"

(Sprawa C-156/15)

Język postępowania: łotewski

(2015/C 198/32)

(Dz.U.UE C z dnia 15 czerwca 2015 r.)

Sąd odsyłający

Augstākā tiesa

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: SIA "Private Equity Insurance Group"

Strona pozwana: AS "Swedbank"

Pytania prejudycjalne

1) Czy art. 4 dyrektywy 2002/47/WE ¹ , dotyczący wykonania zabezpieczenia finansowego, rozpatrywany w świetle motywów 1 i 4 tej dyrektywy, należy interpretować w ten sposób, że ma on zastosowanie wyłącznie do rachunków wykorzystywanych w systemach rozrachunku papierów wartościowych, czy też w ten sposób, że ma on zastosowanie również do jakiegokolwiek rachunku założonego w banku, w tym do rachunku bieżącego, który nie jest używany do rozrachunku papierów wartościowych?

2) Czy art. 8 i 3 dyrektywy 2002/47/WE, rozpatrywane w świetle jej motywów 3 i 5, należy interpretować w ten sposób, że celem dyrektywy jest zapewnienie instytucjom kredytowym szczególnie korzystnego pierwszeństwa w przypadku niewypłacalności ich klientów, zwłaszcza w stosunku do innych wierzycieli tych klientów, takich jak pracownicy - w odniesieniu do ich wierzytelności związanych z wynagrodzeniem za pracę, państwo - w odniesieniu do jego wierzytelności podatkowych oraz wierzyciele mający zabezpieczenie rzeczowe korzystające z rękojmi wiary publicznej wynikającej z wpisu do rejestru publicznego?

3) Czy art. 1 ust. 2 lit. e) dyrektywy 2002/47/WE należy uważać za środek harmonizacji minimalnej czy pełnej, a zatem czy przepis ten powinien być interpretowany w ten sposób, że pozwala on państwom członkowskim na rozszerzenie tego przepisu na podmioty, które są wyraźnie wyłączone z zakresu zastosowania dyrektywy?

4) Czy art. 1 ust. 2 lit. e) dyrektywy 2002/47/WE jest przepisem bezpośrednio stosowanym?

5) Na wypadek gdyby cel i zakres dyrektywy 2002/47/WE okazały się węższe niż cel i zakres ustawy krajowej, której przyjęcie było formalnie uzasadnione obowiązkiem transpozycji dyrektywy - czy możliwe jest posłużenie się wykładnią dyrektywy w celu stwierdzenia nieważności klauzuli dotyczącej zabezpieczenia finansowego w formie gwarancji opartej na prawie krajowym, takiej jak ta, której dotyczy spór w postępowaniu głównym?

¹ Dyrektywa 2002/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych (Dz.U. L 168, s. 43).