Sprawa C-152/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 1 kwietnia 2014 r. - AEEG przeciwko Antonella Bertazzi i in.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.194.13

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 czerwca 2014 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 1 kwietnia 2014 r. - AEEG przeciwko Antonella Bertazzi i in.

(Sprawa C-152/14)

(2014/C 194/16)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 24 czerwca 2014 r.)

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Autorità per l'energia elettrica e il gas (AEEG)

Strona pozwana: Antonella Bertazzi, Annalise Colombo, Maria Valeria Contin, Angela Filippina Marasco, Guido Guissani, Lucia Lizzi, Fortuna Peranio

Pytania prejudycjalne

1) Czy zasadniczo - w stosunku do obowiązków, które pozostały niezmienione i w pełni identyczne w przypadku pracowników zatrudnionych zarówno na czas określony jak i nieokreślony - można uznać za zgodny z klauzulą 4 ust. 4 dyrektywy 1999/70/WE ¹ przepis krajowy (art. 75 ust. 2 dekretu ustawodawczego nr 112/2008), który całkowicie wyzerowuje długość okresu zatrudnienia nabytą w niezależnych organach w ramach umów o pracę na czas określony w przypadku rekrutacji zainteresowanych pracowników w drodze wyjątku na podstawie egzaminów selekcyjnych nieporównywalnych z dużo trudniejszym konkursem publicznym zaliczonym przez innych pracowników, lecz które jednak pozostają zgodne, według postanowień ustawowych, z art. 97 ust. 3 włoskiej konstytucji, jako metoda stwierdzenia zdolności do wykonywania powierzonych obowiązków?

2)

a) Czy - w przypadku uznania, że rzeczone przepisy są niezgodne z zasadami wspólnotowymi w odniesieniu do zainteresowanych pracowników zatrudnionych na czas określony - możliwe jest wskazanie obiektywnych powodów odstąpienia od równego traktowania, jakie należy zapewnić tym pracownikom względem pracowników zatrudnionych na czas nieokreślony, z uwagi na "cele polityki społecznej" obejmujące w tej sytuacji wymóg uniknięcia równoległej rekrutacji pracowników objętych stabilizacją zatrudnienia oraz pracowników zatrudnionych już na etacie zgodnie z ogólną zasadą dostępu do stanowisk w administracji publicznej w drodze konkursu (zasadą ustanowioną we wskazanym art. 97 ust. 3 konstytucji z zastrzeżeniem odstępstwa ustawowego, które tak jak w niniejszym przypadku przewiduje wyłącznie samo zaliczenie procedury selekcji) oraz czy te powody - w świetle ustaleń Trybunału [Sprawiedliwości Unii Europejskiej] dokonanych w [pkt] 47 postanowienia z dnia 7 marca 2013 r. [w sprawie C-393/11] - mogą być uznane za spełnione w zakresie proporcjonalności wyłącznie poprzez przyznanie pracownikom tymczasowym, którzy przeszli procedurę stabilizacji zatrudnienia, indywidualnego dodatku wliczanego w przyszłe podwyżki i niepodlegającego waloryzacji, przy jednoczesnym odejściu od normalnego przebiegu awansu w zakresie osiągniętego wynagrodzenia oraz dostępu do procedury selekcji w celu osiągnięcia wyższej kategorii zaszeregowania?

b) Czy natomiast po stwierdzeniu zdolności w zakresie wykonywania określonych zadań, okresowe oceny prawidłowości ich wykonywania do celów zaszeregowania na wyższy poziom wynagrodzenia i do wyższej kategorii w ramach późniejszej selekcji w zakresie rozwoju kariery zawodowej mogą być odpowiednim środkiem zrównoważenia sytuacji pracowników zatrudnionych w ramach procedury stabilizacji zatrudnienia w stosunku do sytuacji pracowników zatrudnionych w wyniku publicznego konkursu, bez konieczności wyzerowania długości okresu zatrudnienia i zaszeregowania na pierwszym szczeblu wynagrodzenia w odniesieniu do tej pierwszej grupy pracowników (ponadto w braku jakichkolwiek przywilejów na rzecz tej drugiej grupy pracowników zgodnie z powyżej opisanymi zasadami AEEG w zakresie rozwoju kariery) co powoduje, że w niniejszym przypadku brak jest obiektywnych powodów zastosowania odstępstwa od dyrektywy 1999/70/WE w zakresie wymaganej obiektywności i przejrzystości, które mogłyby być odniesione do rozważanych warunków zatrudnienia w szczególnym kontekście danego przypadku?

3) Czy w każdym razie - jak wydaje się wynikać z pkt 47 i 54 postanowienia z dnia 7 marca 2013 r. - należy uznać za nieproporcjonalne i dyskryminacyjne wyzerowanie uzyskanej długości okresu zatrudnienia (prowadząc w rezultacie do niestosowania odnośnych przepisów krajowych) - przy uznaniu jednak ważności wymogów w zakresie ochrony sytuacji osób wyłonionych w konkursie, z zastrzeżeniem, że to do organów administracji należy w ramach przysługującego im uznania decyzja o środkach jakie należy podjąć w tym zakresie (w formie "bonusu", lub przyznania preferencyjnego traktowania wskazanych pracowników wyłonionych w konkursie w zakresie selekcji w dostępie do wyższych kategorii zaszeregowania lub też w drodze innych środków pozostających w zakresie uznania organów krajowych w ramach organizowania krajowych publicznych organów administracji)?

¹ Dyrektywa Rady 99/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotycząca Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) (Dz.U. L 175, s. 43).