Sprawa C-15/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione (Włochy) w dniu 10 stycznia 2019 r. - A.m.a. - Azienda Municipale Ambiente SpA/Consorzio Laziale Rifiuti - Co.La.Ri.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.164.9

Akt nienormatywny

Wersja od: 13 maja 2019 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione (Włochy) w dniu 10 stycznia 2019 r. - A.m.a. - Azienda Municipale Ambiente SpA/Consorzio Laziale Rifiuti - Co.La.Ri.

(Sprawa C-15/19)

Język postępowania: włoski

(2019/C 164/10)

(Dz.U.UE C z dnia 13 maja 2019 r.)

Sąd odsyłający

Corte suprema di cassazione

Strony w postępowaniu głównym

Wnosząca skargę kasacyjną: A.m.a. - Azienda Municipale Ambiente SpA Druga strona postępowania: Consorzio Laziale Rifiuti - Co.La.Ri.

Pytania prejudycjalne

1) Czy jest zgodna z art. 10 i 14 dyrektywy 1999/31 ¹  wykładnia sądu apelacyjnego dopuszczająca retroaktywne stosowanie art. 15 i 17 dekretu ustawodawczego 36/2003, transponującego te przepisy [prawa Unii] do prawa krajowego, czego skutkiem jest bezwarunkowe podporządkowanie istniejących i posiadających zezwolenie na działalność składowisk odpadów nałożonym w niej zobowiązaniom, w szczególności w odniesieniu do przedłużenia okresu zarządzania poeksploatacyjnego z 10 do 30 lat?

2) Czy, w szczególności - w świetle art. 10 i 14 dyrektywy 1999/31, zgodnie z którymi państwa członkowskie podejmują odpowiednio "środki mające na celu zapewnienie, że wszystkie koszty związane z ustanowieniem i działalnością składowiska odpadów, o ile to możliwe, wraz z kosztem zabezpieczenia finansowego lub jego odpowiednika określonego w art. 8 lit. a) pkt iv) oraz szacunkowe koszty zamknięcia i poeksploatacyjnego nadzoru nad składowiskiem przez okres co najmniej 30 lat, zostały uwzględnione w cenie, którą będzie pobierał podmiot zajmujący się składowiskiem za składowanie w tym miejscu jakichkolwiek odpadów" oraz "środki, aby składowiska odpadów, które posiadają zezwolenia lub które już działają w czasie transpozycji niniejszej dyrektywy, nie mogły kontynuować działań" - jest z nimi zgodna wykładnia sądu apelacyjnego, zgodnie z którą art. 15 i 17 dekretu ustawodawczego 36/2003 znajdują zastosowanie do istniejących i posiadających zezwolenie na działalność składowisk odpadów, jakkolwiek w wykonaniu tak nałożonych zobowiązań, również w odniesieniu do tych składowisk art. 17 ogranicza środki wykonawcze do wprowadzenia okresu przejściowego i nie przewiduje żadnego środka w celu ograniczenia skutków finansowych jakie takie przedłużenie wywiera na "posiadacza"?

3) Czy jest zgodna z art. 10 i 14 dyrektywy 1999/31 wykładnia sądu apelacyjnego, zgodnie z którą wskazane art. 15 i 17 dekretu ustawodawczego 36/2003 znajdują zastosowanie do istniejących i posiadających zezwolenie na działalność składowisk odpadów, także w odniesieniu do obciążeń finansowych wynikających z nałożonych w ten sposób zobowiązań, a w szczególności z przedłużenia zarządzania poeksploatacyjnego z 10 do 30 lat, co stanowi obciążenie dla "posiadacza", sankcjonując tym samym zmianę na niekorzyść tego ostatniego w zakresie opłat uzgodnionych w zawartych umowach regulujących unieszkodliwianie odpadów?

4) Wreszcie, czy jest zgodna z art. 10 i 14 dyrektywy 1999/31 wykładnia sądu apelacyjnego, zgodnie z którą wskazane art. 15 i 17 dekretu ustawodawczego 36/2003 znajdują zastosowanie do istniejących i posiadających zezwolenie na działalność składowisk odpadów, także w odniesieniu do obciążeń finansowych wynikających z nałożonych w ten sposób zobowiązań, a w szczególności z przedłużenia zarządzania poeksploatacyjnego z 10 do 30 lat, biorąc pod uwagę, że do celów ich określenia należy wziąć pod uwagę nie tylko odpady składowane od dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych, ale również te, które były już składowane wcześniej?

¹ Dyrektywa Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (Dz.U. 1999, L 182, s. 1).