Sprawa C-149/23: Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2023 r. - Komisja Europejska/Republika Federalna Niemiec

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2023.155.43

Akt nienormatywny

Wersja od: 2 maja 2023 r.

Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2023 r. - Komisja Europejska/Republika Federalna Niemiec

(Sprawa C-149/23)

Język postępowania: niemiecki

(2023/C 155/55)

(Dz.U.UE C z dnia 2 maja 2023 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Baquero Cruz i L. Mantl, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec

Żądania strony skarżącej

- stwierdzenie, że poprzez nieprzyjęcie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania dyrektywy (UE) 2019/1937 ¹  oraz poprzez niepoinformowanie Komisji o takich przepisach, Republika Federalna Niemiec uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 26 ust. 1 i 3 tej dyrektywy;

- nakazanie Republice Federalnej Niemiec zapłaty na rzecz Komisji kwoty ryczałtu odpowiadającej wyższej z dwóch następujących kwot:

i) kwoty dziennej wynoszącej 61 600 EUR pomnożonej poprzez liczbę dni, które upłynęły od dnia przypadającego po dniu upływu terminu na dokonanie transpozycji wyznaczonego przedmiotowej dyrektywie do dnia wyeliminowania uchybienia, lub - w razie braku wyeliminowania uchybienia - do dnia wydania wyroku w niniejszej sprawie; ii) minimalnej kwoty ryczałtowej w wysokości 17 248 000 EUR;

- jeżeli uchybienie zobowiązaniom stwierdzone w tiret pierwszym trwa do dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie, nakazanie Republice Federalnej Niemiec zapłaty na rzecz Komisji okresowej kary pieniężnej w wysokości 240 240 EUR za każdy dzień opóźnienia liczony od dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie do dnia, w którym Republika Federalna Niemiec wywiąże się z zobowiązań wynikających z dyrektywy; oraz

- obciążenie Republiki Federalnej Niemiec kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W skardze Komisja zarzuca Republice Federalnej Niemiec, że nie wywiązała się ze zobowiązań wynikających z dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937, która ustanawia skuteczny system ochrony osób pracujących dla organizacji prywatnej lub publicznej lub utrzymujących kontakt z taką organizacją w razie zgłaszania przez te osoby naruszeń prawa Unii w niektórych jego dziedzinach. Według art. 26 ust. 1 dyrektywy państwa członkowskie były zobowiązane do wprowadzenia w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do jej wykonania najpóźniej do dnia 17 grudnia 2021 r. Według ustępu trzeciego tego samego przepisu państwa członkowskie były również zobowiązane do natychmiastowego przekazania Komisji tekstów przyjętych przepisów.

W ocenie Komisji Niemcy nie przyjęły dotąd środków zmierzających do pełnej transpozycji dyrektywy, a w każdym razie 13 miesięcy po upływie terminu na dokonanie transpozycji środki te wciąż nie zostały tej instytucji zgłoszone.

¹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937 z dnia 23 października 2019 r. w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii (Dz.U. 2019, L 305, s. 17).