Sprawa C-147/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Arbeitsgericht Hamburg (Niemcy) w dniu 10 kwietnia 2008 r. - Jürgen Römer przeciwko Freie und Hansestadt Hamburg.
Dz.U.UE.C.2008.171.15
Akt nienormatywny(Sprawa C-147/08)
(2008/C 171/26)
(Dz.U.UE C z dnia 5 lipca 2008 r.)
Język postępowania: niemiecki
Sąd krajowy
Arbeitsgericht Hamburg
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Jürgen Römer
Strona pozwana: Freie und Hansestadt Hamburg
Pytania prejudycjalne
1. Czy ustanowione przez 1. Ruhegeldgesetz Freien und Hansestadt Hamburg (zwana dalej "1. RGG") dodatkowe świadczenia emerytalne dla byłych urzędników i pracowników, jak i pozostałych przy życiu członków ich rodzin stanowią, w rozumieniu art. 3 ust. 3 dyrektywy Rady 2000/78/WE ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy, "płatności dokonane z systemów publicznych lub podobnych, włączając w to systemy zabezpieczenia społecznego i ochrony socjalnej" z takim skutkiem(1), że cytowana dyrektywa (zwana dalej "dyrektywą") nie znajduje zastosowania w zakresie uregulowanym w 1.RGG?
1. W przypadku odpowiedzi przeczącej na poprzednie pytanie:
2.1. Czy przepisy 1.RGG stanowią "przepisy prawne dotyczące stanu cywilnego i wynikające z tego świadczenia" w rozumieniu motywu dwudziestego drugiego preambuły dyrektywy, ponieważ w odniesieniu do wymiaru świadczenia emerytalnego różnicują jego wysokość w zależności od tego czy beneficjenci pozostają w związku małżeńskim, mianowicie traktują w sposób uprzywilejowany beneficjentów pozostających w związku małżeńskim w stosunku do osób, które zawarły związek partnerski z osobą tej samej płci, zgodnie z Lebenspartnerschaftsgesetz (ustawą o związkach partnerskich) Republiki Federalnej Niemiec (zwany dalej "związkiem partnerskim")?
2.2. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie:
Czy skutkuje to tym, że dyrektywa nie znajduje zastosowania w odniesieniu do wskazanych regulacji 1.RGG, mimo że sama dyrektywa nie zawiera żadnego ograniczenia swojego zakresu stosowania, odpowiadającego motywowi dwudziestemu drugiemu preambuły?
3. W przypadku odpowiedzi przeczącej na pytanie 2.1. lub 2.2.:
Czy § 10 ust. 6 1.RGG, zgodnie z którym świadczenia emerytalne pozostających w związku małżeńskim beneficjentów, niebędących w separacji obliczane są według przyjętej III/0 klasy podatkowej (korzystniejszej dla podatnika), podczas gdy świadczenia wszystkich pozostałych beneficjentów świadczeń według przyjętej I klasy podatkowej (niekorzystnej dla podatnika), w przypadku beneficjenta świadczeń pozostającego w związku partnerskim z osobą tej samej płci i niebędącego z tą osobą w separacji, narusza art. 1 w związku z art. 2 i art. 3 ust. 1 lit. c) dyrektywy?
4. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1 lub 2.2. lub przeczącej na pytanie 3:
Czy § 10 ust. 6 1.RGG z uwagi na regulację lub skutek prawny opisane w pytaniu 3 narusza art. 141 WE lub którejś z zasad ogólnych prawa wspólnotowego?
5. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 3 lub 4: Czy odnosi to taki skutek, że również dopóki § 10 ust. 6 1. RGG nie zostanie zmieniony w taki sposób, że uchyli zarzucane nierówne traktowanie, niebędący w separacji beneficjent świadczenia pozostający w związku partnerskim może żądać, przy ustalaniu wysokości świadczenia emerytalnego, takiego samego traktowania jak niebędący w separacji beneficjent świadczenia pozostający w związku małżeńskim? Jeśli tak, czy ma to zastosowanie - w przypadku stosowania dyrektywy i odpowiedzi twierdzącej na pytanie 3 - także przed upływem terminu implementacji, zgodnie z art. 18 ust. 1 dyrektywy?
6. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 5: Czy ma to zastosowanie, zgodnie z motywami uzasadnienia wyroku Trybunału w sprawie C-262/88 Barber, z zastrzeżeniem, że równe traktowanie przy wymiarze świadczeń emerytalnych stosuje się tylko w odniesieniu do tych części świadczeń emerytalnych, do których beneficjent świadczeń emerytalnych nabył prawo od dnia 17 maja 1990 r.?
______
(1) Dz.U. L 303, str. 16.