Sprawa C-145/05: Levi Strauss & Co. przeciwko Casucci SpA (orzeczenie wstępne).
Dz.U.UE.C.2006.143.19/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-145/05)(1)
(Znaki towarowe - Dyrektywa 89/104/EWG - Artykuł 5 ust. 1 lit. b) - Moment właściwy dla dokonania oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w odniesieniu do znaku towarowego i oznaczenia podobnego - Utrata mocy odróżniającej w wyniku zachowania właściciela znaku towarowego po rozpoczęciu używania oznaczenia)
(2006/C 143/34)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 17 czerwca 2006 r.)
Sąd krajowy
Cour de cassation
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Levi Strauss & Co.
Strona pozwana: Casucci SpA
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Cour de cassation (Belgia) - Wykładnia art. 5 ust. 1 pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. L 40, str. 1) - Moment właściwy dla oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w odniesieniu do znaku towarowego i podobnego oznaczenia - Utrata mocy odróżniającej wynikająca z działania właściciela znaku towarowego po rozpoczęciu używania oznaczenia
Sentencja
1) Artykuł 5 ust. 1 pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych należy interpretować w ten sposób, że w celu określenia zakresu ochrony znaku towarowego, który został zarejestrowany zgodnie z prawem na podstawie swojej mocy odróżniającej, sąd winien uwzględnić sposób postrzegania przez zainteresowany krąg odbiorców w chwili rozpoczęcia wykorzystywania oznaczenia, którego używanie stanowi naruszenie prawa ze wspomnianego znaku towarowego.
2) W przypadku gdy właściwy sąd stwierdzi, iż dane oznaczenie stanowiło naruszenie prawa ze znaku towarowego w chwili rozpoczęcia jego używania, to do tego sądu należy podjęcie środków, które w świetle okoliczności danej sprawy okażą się najbardziej odpowiednie dla zagwarantowania prawa właściciela znaku towarowego przysługującego mu na mocy art. 5 ust. 1 dyrektywy 89/ 104, przy czym środki te mogą obejmować w szczególności nakaz zaprzestania używania wspomnianego oznaczenia.
3) Nie można nakazać zaprzestania używania danego oznaczenia, jeśli zostało stwierdzone, że w wyniku działania lub zaniechania jego właściciela wspomniany znak towarowy utracił moc odróżniającą w taki sposób, że stał się on nazwą powszechnie używaną w rozumieniu art. 12 ust. 2 dyrektywy 89/104, a co za tym idzie, jego właściciel utracił swoje prawa.
______
(1) Dz.U. C 132 z 28.5.2005