Sprawa C-144/04: Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony mocą postanowienia Arbeitsgericht München wydanego dnia 26 lutego 2004 r. w sprawie Werner Mangold przeciwko Rüdiger Helm.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2004.146.1/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 29 maja 2004 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony mocą postanowienia Arbeitsgericht München wydanego dnia 26 lutego 2004 r. w sprawie Werner Mangold przeciwko Rüdiger Helm

(Sprawa C-144/04)

(2004/C 146/01)

(Dz.U.UE C z dnia 29 maja 2004 r.)

Dnia 17 marca 2004 r. do Sekretariatu Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony na podstawie postanowienia Arbeitsgericht München wydanego dnia 26 lutego 2004 r. w sprawie Werner Mangold przeciwko Rüdiger Helml.

Arbeitsgericht München zwrócił się do Trybunału z wnioskiem o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1 a) Czy klauzulę 8 pkt 3 Porozumienia ramowego (Dyrektywa Rady (WE) 99/70/WE⁽¹⁾ z dnia 28 czerwca 1999 r. dotycząca porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez UNICE, CEEP oraz ETUC) należy interpretować w ten sposób, że klauzula ta, przetransponowana do prawa krajowego, zabrania pogorszenia sytuacji, wynikającego z obniżenia granicy wieku z 60 do 58 roku życia?

1 b) Czy klauzulę 5 pkt 1 Porozumienia ramowego (dyrektywa 99/70/WE, powoływana powyżej) należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ona uregulowaniu krajowemu, takiemu jak uregulowanie stanowiące przedmiot niniejszego sporu, które nie przewiduje żadnego z ograniczeń odpowiadających jednej z trzech hipotez przewidzianych w owym pkt 1?

2) Czy art. 6 Dyrektywy Rady (WE) 2000/78/WE⁽²⁾ z dnia 27 listopada 2000 r., ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy, należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on krajowemu uregulowaniu, takiemu jak uregulowanie stanowiące przedmiot niniejszego sporu, które bez obiektywnego uzasadnienia zezwala na zawieranie umów o pracę na czas określony z pracownikami w wieku powyżej 52 lat, w sprzeczności z zasadą, która wymaga istnienia takiego obiektywnego uzasadnienia?

3) Czy - w przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na jedno z powyższych trzech pytań - sędzia krajowy powinien odmówić stosowania uregulowania krajowego sprzecznego z prawem wspólnotowym i zastosować ogólną zasadę prawa krajowego, zgodnie z którą zawieranie umów o pracę na czas określony jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy jest to obiektywnie uzasadnione?

_____

⁽¹⁾ Dz.U. L 175, str. 43.

⁽²⁾ Dz.U. L 303, str. 16.