Sprawa C-144/04: Werner Mangold v. Rüdiger Helm (orzeczenie wstępne).
Dz.U.UE.C.2006.36.10/2
Akt nienormatywnyWYROK TRYBUNAŁU
z dnia 22 listopada 2005 r.
w sprawie C-144/04 Werner Mangold przeciwko Rüdiger Helm(1) (wniosek Arbeitsgericht München o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)
(Dyrektywa 1999/70/WE - Klauzule 2, 5 i 8 Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony - Dyrektywa 2000/78/WE - Artykuł 6 - Równe traktowanie w zakresie zatrudnienia i pracy - Dyskryminacja ze względu na wiek)
(2006/C 36/18)
(Język postępowania: niemiecki)
(Dz.U.UE C z dnia 11 lutego 2006 r.)
W sprawie C- 144/04, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Arbeitsgericht München (Niemcy), postanowieniem z dnia 26 lutego 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 17 marca 2004 r., w postępowaniu: Werner Mangold przeciwko Rüdiger Helm, Trybunał (wielka izba), w składzie: P. Jann, prezes izby pełniący obowiązki prezesa, C. W. A. Timmermans, A. Rosas i K. Schiemann, prezesi izb, R. Schintgen (sprawozdawca) i S. von Bahr, J. N. Cunha Rodrigues, R. Silva de Lapuerta, K. Lenaerts, E. Juhász, G. Arestis, A. Borg Barthet i M. Ilešič, sędziowie; rzecznik generalny: A. Tizzano, sekretarz: K. Sztranc, administrator, wydał w dniu 22 listopada 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:
1) Klauzula 8 pkt 3 porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony zawartego w dniu 18 marca 1999 r., wprowadzonego w życie przez dyrektywę Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącą Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) należy interpretować w ten sposób, że klauzula ta nie stoi na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu takiemu, jak stanowiące przedmiot postępowania przed sądem krajowym, które, ze względu na konieczność promowania zatrudnienia i niezależnie od wykonywania tego porozumienia dokonało obniżenia granicy wieku, po przekroczeniu której możliwe jest zawieranie umów o pracę na czas określony bez ograniczeń.
2) Prawo wspólnotowe a w szczególności art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 2000/78 WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy należy interpretować w ten sposób, że stoi na przeszkodzie ono uregulowaniu krajowemu takiemu jak uregulowanie stanowiące przedmiot sporu przed sądem krajowym, które bez ograniczeń zezwala na zawieranie umów o pracę na czas określony z pracownikami w wieku powyżej 52 lat, chyba że występuje ścisły związek z wcześniejszą umową o pracę na czas nieokreślony z tym samym pracodawcą.
Na sądzie krajowym spoczywa obowiązek zagwarantowania pełnej skuteczności ogólnej zasady niedyskryminacji ze względu na wiek poprzez niestosowanie wszelkich przepisów prawa krajowego, które są z nią sprzeczne również wtedy, gdy termin na dokonanie transpozycji tej dyrektywy jeszcze nie upłynął.
______
(1) Dz.U. C 146 z 29.05.2004