Sprawa C-140/22, mBANK (Oświadczenie konsumenta): Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 7 grudnia 2023 r. - SM, KM v. mBank S.A.
Dz.U.UE.C.2024.919
Akt nienormatywnyWyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 7 grudnia 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy dla Warszawy - Śródmieścia w Warszawie - Polska) - SM, KM/mBank S.A.
[Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich - Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 - Skutki stwierdzenia nieuczciwego charakteru warunku umownego - Umowa kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej zawierająca nieuczciwe warunki dotyczące kursu wymiany - Nieważność tej umowy - Roszczenia restytucyjne - Odsetki ustawowe - Termin przedawnienia]
(C/2024/919)
Język postępowania: polski
(Dz.U.UE C z dnia 29 stycznia 2024 r.)
Sąd odsyłający
Sąd Rejonowy dla Warszawy - Śródmieścia w Warszawie
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: SM, KM
Strona pozwana: mBank S.A.
przy udziale: Rzecznika Finansowego
Sentencja
Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że w kontekście uznania nieważności w całości umowy kredytu hipotecznego zawartej z konsumentem przez instytucję bankową ze względu na to, iż umowa ta zawiera nieuczciwy warunek, bez którego nie może ona dalej obowiązywać:
- stoją one na przeszkodzie wykładni sądowej prawa krajowego, zgodnie z którą wykonywanie praw, które konsument wywodzi z tej dyrektywy, jest uzależnione od złożenia przez tego konsumenta przed sądem oświadczenia, w którym twierdzi on, po pierwsze, że nie wyraża zgody na utrzymanie w mocy tego warunku, po drugie, że jest świadomy z jednej strony faktu, że nieważność wspomnianego warunku pociąga za sobą nieważność wspomnianej umowy, a z drugiej - konsekwencji tego uznania nieważności, i po trzecie, że wyraża zgodę na uznanie tej umowy za nieważną;
- stoją na przeszkodzie temu, aby rekompensata żądana przez danego konsumenta z tytułu zwrotu kwot, które zapłacił on w wykonaniu rozpatrywanej umowy, została pomniejszona o równowartość odsetek, które ta instytucja bankowa otrzymałaby, gdyby umowa ta pozostała w mocy.