Sprawa C-140/11: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte Suprema di Cassazione (Włochy) w dniu 21 marca 2011 r. - postępowanie karne przeciwko Dembemu Ngagndze.
Dz.U.UE.C.2011.152.16/1
Akt nienormatywny(Sprawa C-140/11)
(2011/C 152/28)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 21 maja 2011 r.)
Sąd krajowy
Corte Suprema di Cassazione
Strona w postępowaniu przed sądem krajowym
Demba Ngagne
Pytania prejudycjalne
a) Czy wykładni art. 7 ust. 1 i 4; art. 8 ust. 1, 3 i 4; art. 15 ust. 1 dyrektywy 2008/115/WE(1) należy dokonywać w ten sposób, iż zabraniają one aby państwo członkowskie nakazywało, zamieniając priorytety i porządek proceduralny wskazany przez te przepisy, nielegalnie przebywającemu cudzoziemcowi opuszczenia terytorium kraju w sytuacji gdy nie jest możliwe przeprowadzenie przymusowego wydalenia w trybie natychmiastowym lub po zastosowaniu środka detencyjnego?
b) Czy wykładni art. 15 ust. 1, 4, 5 i 6 dyrektywy 2008/115/CE należy dokonywać zatem w ten sposób, że zabrania on aby państw członkowskie przewidywało jako konsekwencję nieuzasadnionego braku współpracy ze strony cudzoziemca przy dobrowolnym powrocie i jedynie z tego powodu, iż zastosowana będzie doń sankcja za czyn przestępny i sankcja detencyjna (pozbawienie wolności) w wymiarze wyższym (do dziesięciu razy) w stosunku do wygasłego już lub obiektywnie niemożliwego do zastosowania środka detencyjnego w celu wydalenia?
c) Czy wykładni art. 2 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2008/115/WE można dokonywać - również w świetle art. 8 samej dyrektywy i dziedzin wspólnej polityki wskazanych w szczególności w art. 79 TFUE - w ten sposób, że wystarczy, iż państwo członkowskie postanowi uznać brak współpracy ze strony cudzoziemca przy jego dobrowolnym powrocie za przestępstwo, aby dyrektywa nie miała zastosowania?
d) Czy wykładni art. 2 ust. 2, lit b) oraz art. 5 i art. 15 ust. 4, 5 i 6 dyrektywy 2008/115/WE należy natomiast dokonywać - również w świetle art. 5 EKPC - w ten sposób, iż stanowią one przeszkodę dla wydania w stosunku do nielegalnie przebywającego cudzoziemca, w którego przypadku nie jest obiektywnie możliwe lub nie jest dłużej możliwe zastosowanie środka detencyjnego, szeregu nakazów w celu dobrowolnego powrotu i ograniczeń wolności, które wynikają z orzeczeń skazujących za czyny przestępne polegające na niezastosowaniu się do takich nakazów?
e) Czy wreszcie -również w świetle motywu 10, wcześniej obowiązującego art. 23 Konwencji wykonawczej do układu z Schengen zaleceń i wytycznych przywołanych w preambule dyrektywy 2008/115/WE, art. 5 EKPC- można stwierdzić, iż art. 7 ust. 1 i 4, art. 8 ust. 1, 3 i 4, art. 15 ust. 1, 4 5 i 6 nadają walor reguły zasadom, według których ograniczenie wolności w celu powrotu należy uważać za "extrema ratio" i że nie jest uzasadniony żaden środek detencyjny jeżeli związany jest on z postępowaniem dotyczącym wydalenia w stosunku do którego brak jest jakiejkolwiek rozsądnej perspektywy powrotu?
______
(1) Dz.U. L 348, s. 98.