Sprawa C-132/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Bíróság (Węgry) w dniu 2 kwietnia 2008 r. - Lidl Magyarország Kereskedelmi Bt. przeciwko Nemzeti Hírközlési Hatóság Tanácsa.
Dz.U.UE.C.2008.183.7/3
Akt nienormatywny(Sprawa C-132/08)
(2008/C 183/14)
Język postępowania: węgierski
(Dz.U.UE C z dnia 19 lipca 2008 r.)
Sąd krajowy
Fővárosi Bíróság
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Lidl Magyarország Kereskedelmi Bt.
Strona pozwana: Nemzeti Hírközlési Hatóság Tanácsa.
Pytania prejudycjalne
1) Czy art. 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1999/5/WE(1) dotyczący swobodnego przepływu urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych (zwanych dalej "urządzeniami") można interpretować w ten sposób, że nie wolno nakładać innych, wykraczających poza przepisy wskazanego artykułu obowiązków w zakresie sprzedaży urządzeń podlegających tej dyrektywie, opatrzonych oznakowaniem CE przez producenta mającego siedzibę w innym państwie członkowskim?
2) Czy przepisy art. 2 lit. e) i f) dyrektywy 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(2), z punktu widzenia obowiązków w zakresie sprzedaży można interpretować w ten sposób, że za producenta może być również uznany podmiot sprzedający urządzenia w jednym z państw członkowskich (który nie brał udziału w procesie ich wytwarzania), którego siedziba nie znajduje się w tym samym państwie członkowskim, co siedziba producenta?
3) Czy przepisy art. 2 lit. e) pkt i), ii) i iii) i art. 2 lit. f) dyrektywy 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady można interpretować w ten sposób, że dystrybutor (który nie jest tożsamy z producentem) urządzeń produkowanych w innym państwie członkowskim może być zobowiązany do wystawienia deklaracji zgodności zawierającej dane techniczne tych urządzeń?
4) Czy przepisy art. 2 lit. e) pkt i), ii) i iii) i art. 2 lit. f) dyrektywy 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady można interpretować w ten sposób, że podmiot zajmujący się wyłącznie sprzedażą określonych urządzeń w państwie członkowskim, na którego terytorium ma siedzibę, może być jednocześnie uznany za producenta tych urządzeń, jeżeli jego działalność w charakterze dystrybutora nie ma wpływu na cechy urządzeń dotyczące bezpieczeństwa?
5) Czy art. 2 lit. f) dyrektywy 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady można interpretować w ten sposób, że dystrybutorowi, którego definicję ten przepis zawiera, można stawiać wymagania, które zgodnie z tą dyrektywą można stawiać jedynie producentowi, o którym mowa w art. 2 lit. e), np. wymóg wystawienia deklaracji zgodności dotyczącej warunków technicznych?
6) Czy art. 30 ([dawniej] art. 36) Traktatu Rzymskiego i tzw. wymogi nadrzędne (mandatory requirements) mogą stanowić podstawę wyjątku w stosowaniu formuły Dassonville, przy jednoczesnym uwzględnieniu zasad równoważności (principle of equivalence) i wzajemnego uznawania (mutual recognition)?
7) Czy art. 30 ([dawniej] art. 36) Traktatu Rzymskiego można interpretować w ten sposób, że handlu i przywozu towarów w tranzycie nie wolno ograniczać z żadnego powodu innego, niż względy określone w tym postanowieniu?
8) Czy oznakowanie CE spełnia wymogi zasad równoważności i wzajemnego uznawania, lub wymogi ustanowione w art. 30 ([dawniej] art. 36) Traktatu Rzymskiego?
9) Czy oznakowanie CE można interpretować w ten sposób, że państwa członkowskie nie mogą stosować w żadnym razie innych norm technicznych lub norm jakości w odniesieniu do urządzeń opatrzonych tym oznakowaniem?
10) Czy przepisy art. 6 ust. 1 i art. 8 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady można interpretować w ten sposób, że można uznać, iż w zakresie sprzedaży towarów, na producencie i dystrybutorze, w razie gdy producent nie sprzedaje wyrobów, ciążą takie same obowiązki?
______
(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1999/5/WE z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych oraz wzajemnego uznawania ich zgodności (Dz.U. L 91, str. 10).
(2) Dyrektywa 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów (Dz.U. L 11, str. 4).