Sprawa C-13/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 25 października 2011 r. w sprawie T-190/08 Chelyabinsk electrometallurgical integrated plant OAO (CHEMK) i Kuzneckie ferrosplavy OAO (KF) przeciwko Radzie Unii Europejskiej, wniesione w dniu 10 stycznia 2012 r. przez Chelyabinsk electrometallurgical integrated plant OAO (CHEMK) i Kuzneckie ferrosplavy OAO (KF).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.65.10/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 3 marca 2012 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 25 października 2011 r. w sprawie T-190/08 Chelyabinsk electrometallurgical integrated plant OAO (CHEMK) i Kuzneckie ferrosplavy OAO (KF) przeciwko Radzie Unii Europejskiej, wniesione w dniu 10 stycznia 2012 r. przez Chelyabinsk electrometallurgical integrated plant OAO (CHEMK) i Kuzneckie ferrosplavy OAO (KF)

(Sprawa C-13/12 P)

(2012/C 65/19)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 3 marca 2012 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Chelyabinsk electrometallurgical integrated plant OAO (CHEMK) i Kuzneckie ferrosplavy OAO (KF) (przedstawiciele: P. Vander Schueren, advocate, N. Mizulin, solicitor)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnoszą do Trybunału o:

– uznanie odwołania za zasadne i uchylenie zaskarżonego wyroku w całości, w tym w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach;

– wydanie ostatecznego orzeczenia w sprawie zgodnie z art. 61 statutu Trybunału Sprawiedliwości i stwierdzenie nieważności zaskarżonego rozporządzenia⁽¹⁾ w zakresie dotyczącym wnoszących odwołanie;

– obciążenie Rady kosztami poniesionymi przez wnoszących odwołanie w pierwszej instancji oraz w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania do Trybunału Sprawiedliwości wnoszący je podnoszą następujące argumenty:

Wnoszący odwołanie twierdzą, że Sąd (i) wypaczył oczywiste znaczenie właściwych dowodów, a w każdym razie nie uzasadnił odpowiednio swojego rozstrzygnięcia w odniesieniu do konstrukcji ceny eksportowej w oparciu o marżę zysku.

Wnoszący twierdzą również, że Sąd (ii) popełnił błąd prawny, uznając, iż układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między UE a BJRM daje podstawy do zgodnej z prawem dyskryminacji wnoszących odwołanie; (iii) popełnił błąd prawny w ocenie zobowiązań wynikających z art. 6 ust. 7 i art. 8 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego⁽²⁾ oraz w wykładni prawa do obrony; (iv) popełnił błąd prawny w ocenie gwarancji proceduralnych oraz wynikających stąd obowiązków instytucji w kontekście administracyjnych postępowań antydumpingowych; (v) wypaczył oczywiste znaczenie okoliczności faktycznych w odniesieniu do zobowiązania zaproponowanego przez wnoszących odwołanie oraz zobowiązania proponowanego przez innego producenta, dochodząc w tym zakresie do błędnych wniosków podważających zgodność z prawem zaskarżonego wyroku.

Wnoszący odwołanie twierdzą wreszcie, że Sąd (vi) błędnie zinterpretował art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego oraz metodologię określania rzeczywistej szkody dla przemysłu Unii w sprawach antydumpingowych; (vii) błędnie zinterpretował związek przyczynowy w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego; (viii) popełnił błąd w ocenie zobowiązania instytucji do uzasadnienia decyzji w zakresie określenia szkody w sprawach antydumpingowych.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie Rady (WE) nr 172/2008 z dnia 25 lutego 2008 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe i stanowiące o ostatecznym pobraniu tymczasowego cła nałożonego na przywóz żelazokrzemu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, Egiptu, Kazachstanu, Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii i Rosji (Dz.U. L 55, s. 6).

⁽²⁾ Rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. L 56, s.1).