Sprawa C-127/15: Verein für Konsumenteninformation v. INKO, Inkasso GmbH (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.38.2

Akt nienormatywny

Wersja od: 6 lutego 2017 r.

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 8 grudnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof - Austria) - Verein für Konsumenteninformation/INKO, Inkasso GmbH

(Sprawa C-127/15) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2008/48/WE - Ochrona konsumentów - Kredyt konsumencki - Artykuł 2 ust. 2 lit. j) - Porozumienia o spłacie zadłużenia - Odroczenie spłaty bez żadnych opłat - Artykuł 3 lit. f) - Pośrednicy kredytowi - Spółki windykacyjne działające w imieniu kredytodawców]

Język postępowania: niemiecki

(2017/C 038/02)

(Dz.U.UE C z dnia 6 lutego 2017 r.)

Sąd odsyłający

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Verein für Konsumenteninformation

Strona pozwana: INKO, Inkasso GmbH

Sentencja

1) Artykuł 2 ust. 2 lit. j) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG należy interpretować w ten sposób, że porozumienie o spłacie kredytu zawarte - w następstwie niewywiązania się przez konsumenta ze zobowiązań - pomiędzy konsumentem a kredytodawcą za pośrednictwem biura windykacji nie jest zawarte "bez żadnych opłat" w rozumieniu tego przepisu, jeżeli w drodze owego porozumienia konsument zobowiązuje się do zwrotu całkowitej kwoty tego kredytu oraz do uiszczenia odsetek lub kosztów nieprzewidzianych w pierwotnej umowie, na podstawie której wskazany kredyt został udzielony.

2) Artykuł 3 lit. f) i art. 7 dyrektywy 2008/48 należy interpretować w ten sposób, że biuro windykacji, które zawiera w imieniu kredytodawcy porozumienie o spłacie niezwróconego kredytu, ale które działa w charakterze pośrednika kredytowego jedynie w ramach działalności dodatkowej, co powinien zbadać sąd odsyłający, należy uznać za "pośrednika kredytowego" w rozumieniu tego art. 3 lit. f) i za niepodlegające obowiązkowi udzielania konsumentom informacji przed zawarciem umowy na podstawie art. 5 i 6 owej dyrektywy.

¹ Dz.U. C 205 z 22.6.2015.