Sprawa C-123/08: Europejski nakaz aresztowania wydany przeciwko Dominicowi Wolzenburgowi (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2009.282.8/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 21 listopada 2009 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 października 2009 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam - Niderlandy) - europejski nakaz aresztowania wydany przeciwko Dominicowi Wolzenburgowi

(Sprawa C-123/08)⁽¹⁾

(Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych - Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW - Europejski nakaz aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi - Artykuł 4 pkt 6 - Fakultatywna odmowa wykonania europejskiego nakazu aresztowania - Transpozycja do prawa krajowego - Osoba zatrzymana będąca obywatelem wydającego nakaz państwa członkowskiego - Niewykonanie europejskiego nakazu aresztowania przez państwo członkowskie wykonujące ten nakaz ze względu na pobyt przez okres pięciu lat na jego terytorium - Artykuł 12 WE)

(2009/C 282/14)

Język postępowania: niderlandzki

(Dz.U.UE C z dnia 21 listopada 2009 r.)

Sąd krajowy

Rechtbank Amsterdam

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Dominic Wolzenburg

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Wykładnia art. 4 pkt 6 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (Dz.U. L 190, s. 1) - Możliwość odmówienia przez wykonujący nakaz organ sądowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania wydanego w celu wykonania kary pozbawienia wolności wobec osoby, która przebywa w państwie członkowskim wykonania nakazu lub ma w nim miejsce zamieszkania - Pojęcia "zamieszkanie" i "przebywanie" - Wykładnia art. 12 WE, 17 WE i 18 WE - Uregulowanie krajowe pozwalające na różne traktowanie osoby ściganej przez wykonujący nakaz organ sądowy, w przypadku gdy odmawia on jej przekazania, w zależności od tego, czy osoba ścigana jest obywatelem państwa członkowskiego wykonania nakazu czy innego państwa członkowskiego

Sentencja

1) Obywatel państwa członkowskiego, który legalnie przebywa w innym państwie członkowskim, ma prawo powołać się na art. 12 akapit pierwszy WE przeciwko przepisom krajowym, takim jak Overleveringswet (ustawa o przekazywaniu osób) z dnia 29 kwietnia 2004 r., ustalającym przesłanki, na podstawie których właściwy organ sądowy może odmówić wykonania europejskiego nakazu aresztowania wydanego w celu wykonania kary pozbawienia wolności.

2) Artykuł 4 pkt 6 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi należy interpretować w ten sposób, że gdy chodzi o obywatela Unii, wykonujące nakaz państwo członkowskie nie może - poza wymogiem odnoszącym się do okresu pobytu w tym państwie - uzależniać zastosowania powodu fakultatywnej odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania, o którym mowa w tym przepisie, od dodatkowych wymogów administracyjnych, takich jak posiadanie zezwolenia na pobyt na czas nieokreślony.

3) Artykuł 12 akapit pierwszy WE należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przepisom wykonującego nakaz państwa członkowskiego, na mocy których właściwy organ sądowy tego państwa odmawia wykonania europejskiego nakazu aresztowania wydanego przeciwko jego obywatelowi w celu wykonania kary pozbawienia wolności, jeżeli taka odmowa, gdy chodzi o obywatela innego państwa członkowskiego mającego prawo pobytu na podstawie art. 18 ust. 1 WE, jest uzależniona od przesłanki legalnego zamieszkiwania przez osobę, której dotyczy wniosek, przez nieprzerwany okres pięciu lat we wspomnianym wykonującym nakaz państwie członkowskim.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 116 z 9.5.2008.