Sprawa C-119/17: Liviu Petru Lupean, Oana Andreea Lupean v. SC OTP BAAK Nyrt. reprezentowany przez OTP BANK SA reprezentowany przez Sucursala SIBIU, SC OTP BAAK Nyrt. reprezentowany przez OTP BANK SA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.142.16

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 kwietnia 2018 r.

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 22 lutego 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Sibiu - Rumunia) - Liviu Petru Lupean, Oana Andreea Lupean / SC OTP BAAK Nyrt. reprezentowany przez OTP BANK SA reprezentowany przez Sucursala SIBIU, SC OTP BAAK Nyrt. reprezentowany przez OTP BANK SA

(Sprawa C-119/17) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich - Artykuł 3 ust. 1, art. 4 ust. 1 i 2 i art. 5 - Ocena nieuczciwego charakteru warunków umownych - Umowa kredytowa zawarta w walucie obcej - Ryzyko kursowe w całości obciążające konsumenta - Znacząca nierównowaga wynikających z umowy praw i obowiązków stron - Główny przedmiot umowy kredytu)

Język postępowania: rumuński

(2018/C 142/21)

(Dz.U.UE C z dnia 23 kwietnia 2018 r.)

Sąd odsyłający

Tribunalul Sibiu

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Liviu Petru Lupean, Oana Andreea Lupean

Strona pozwana: SC OTP BAAK Nyrt. reprezentowany przez OTP BANK SA reprezentowany przez Sucursala SIBIU, SC OTP BAAK Nyrt. reprezentowany przez OTP BANK SA

Sentencja

1) Artykuł 4 ust. 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że pojęcie "głównego przedmiotu umowy" w rozumieniu tego przepisu obejmuje warunek umowny, taki jak ten rozpatrywany w postępowaniu głównym, ujęty w umowie kredytu zawartej w walucie obcej między przedsiębiorcą i konsumentem, który to warunek nie był indywidualnie negocjowany i na mocy którego kredyt należy spłacić w tej samej walucie, w wypadku gdy ów warunek określa podstawowe świadczenie charakteryzujące tę umowę.

2) Artykuły 3-5 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że warunek w umowie kredytu, taki jak ten rozpatrywany w postępowaniu głównym, w wyniku którego całe ryzyko kursowe zostaje przeniesione na kredytobiorcę i który nie jest wyrażony w przejrzysty sposób, tak że kredytobiorca nie jest w stanie oszacować w oparciu o jasne i zrozumiałe kryteria konsekwencji ekonomicznych wypływających z faktu zawarcia tej umowy, może zostać uznany przez sąd krajowy za nieuczciwy w ramach badania tego warunku, jeśli zostanie stwierdzone, że pomimo wymogu dobrej wiary powoduje on znaczącą nierównowagę wynikających z umowy praw i obowiązków stron ze szkodą dla konsumenta. W tym względzie do sądu odsyłającego należy ocena - w świetle wszystkich okoliczności sprawy w postępowaniu głównym i z uwzględnieniem między innymi fachowej wiedzy przedsiębiorcy w zakresie ewentualnych wahań kursów wymiany i ryzyka wiążącego się z zaciągnięciem kredytu denominowanego w walucie obcej - po pierwsze możliwego niedochowania wymogu dobrej wiary, a po drugie ewentualnego istnienia znaczącej nierównowagi w rozumieniu art. 3 ust. 1 dyrektywy 93/13.

¹ Dz.U. C 178 z 6.6.2017.