Sprawa C-119/15: Biuro podróży "Partner" sp. z o.o. sp. k. w Dąbrowie Górniczej v. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.53.7

Akt nienormatywny

Wersja od: 20 lutego 2017 r.

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 21 grudnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Apelacyjny w Warszawie - Polska) - Biuro podróży "Partner" sp. z o.o. sp. k. w Dąbrowie Górniczej/Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

(Sprawa C-119/15) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 93/13/EWG - Dyrektywa 2009/22/WE - Ochrona konsumentów - Skutek erga omnes wpisu nieuczciwych warunków umownych do rejestru jawnego - Kara pieniężna nałożona na przedsiębiorcę, który stosował warunki uznane za tożsame z warunkami wpisanymi do wspomnianego rejestru - Przedsiębiorca, który nie był stroną w postępowaniu zakończonym stwierdzeniem nieuczciwego charakteru danego warunku umownego - Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Pojęcie "sądu krajowego, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego")

Język postępowania: polski

(2017/C 053/08)

(Dz.U.UE C z dnia 20 lutego 2017 r.)

Sąd odsyłający

Sąd Apelacyjny w Warszawie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Biuro podróży "Partner" sp. z o.o. sp. k. w Dąbrowie Górniczej

Strona pozwana: Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

Sentencja

1) Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich w związku z art. 1 i 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/22/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie nakazów zaprzestania szkodliwych praktyk w celu ochrony interesów konsumentów należy w świetle art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie temu, by stosowanie postanowień wzorców umów o treści tożsamej z treścią postanowień uznanych za niedozwolone prawomocnym wyrokiem sądu i wpisanych do krajowego rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone mogło zostać uznane w stosunku do innego przedsiębiorcy, który nie brał udziału w postępowaniu zakończonym wpisem owych postanowień do wspomnianego rejestru, za działanie bezprawne, stanowiące podstawę nałożenia kary pieniężnej z tego tytułu, pod warunkiem - czego zweryfikowanie należy do sądu odsyłającego - że przedsiębiorcy temu przysługuje skuteczny środek prawny zarówno przeciwko decyzji uznającej tożsamość porównywanych postanowień, obejmujący kwestię, czy - przy uwzględnieniu wszystkich istotnych okoliczności właściwych danej sprawie - owe postanowienia są materialnie identyczne, zwłaszcza pod względem wywoływanych przez nie szkodliwych dla konsumentów skutków, jak i przeciwko decyzji ustalającej w danym wypadku kwotę kary pieniężnej.

2) Artykuł 267 akapit trzeci TFUE należy interpretować w ten sposób, że sąd taki jak sąd odsyłający, którego orzeczenia wydane w ramach sporu takiego jak spór w postępowaniu głównym mogą stać się przedmiotem skargi kasacyjnej, nie może zostać zakwalifikowany jako "sąd krajowy, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego".

¹ Dz.U. C 198 z 15.6.2015.