Sprawa C-115/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 16 grudnia 2011 r. w sprawie T-488/10 Francja przeciwko Komisji, wniesione w dniu 5 marca 2012 r. przez Republikę Francuską.
Dz.U.UE.C.2012.138.6
Akt nienormatywny(Sprawa C-115/12 P)
(2012/C 138/10)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 12 maja 2012 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Republika Francuska (przedstawiciele: E. Belliard, G. de Bergues i N. Rouam, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącej odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
W swym pierwszym zarzucie wnosząca odwołanie zarzuca Sądowi naruszenie prawa ze względu na to, że uznał on, iż Komisja nie naruszyła art. 2 ust. 1 dyrektywy Rady 93/37/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotyczącej koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane(1) uznając za subwencje bezpośrednie w rozumieniu tego przepisu ulgi podatkowe przyznane osobom fizycznym - wspólnikom spółek jawnych, którzy zainwestowali w zamówienie na roboty budowlane w zakresie renowacji i powiększenia ośrodka wypoczynkowego Club Méditerranée-Les Boucaniers.
W pierwszej części tego zarzutu wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył prawo stwierdzając, iż te ulgi podatkowe mogą zostać uznane za subwencje w rozumieniu art. 2 ust. 1 dyrektywy 93/37/EWG.
W drugiej części tego zarzutu wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd naruszył prawo stwierdzając, iż ulga podatkowa ma charakter bezpośredni w rozumieniu art. 2 ust. 1 dyrektywy 93/37/EWG jeśli została ona przyznana właśnie w związku z ww. zamówieniem dotyczącym robót budowlanych, choć nie została ona przyznana ani promotorowi budowy, ani jej kierownikowi, ani właścicielowi odnawianego i powiększanego obiektu.
W swym drugim zarzucie wnosząca odwołanie zarzuca Sądowi naruszenie prawa ze względu na przeinaczenie treści spornej decyzji i zastąpienie uzasadnienia podanego przez Komisję swą własną decyzją. Zdaniem rządu francuskiego Sąd przeinaczył treść spornej decyzji uznając, że - w celu ustalenia, czy zamówienie na roboty budowlane w zakresie renowacji i powiększenia ośrodka wypoczynkowego Club Méditerranée-Les Boucaniers objęte jest zakresem stosowania art. 2 ust. 2 dyrektywy 93/37/EWG - Komisja przyjęła za punkt wyjścia przeznaczenie całego tego ośrodka, a nie - charakter prowadzonych tam robót.
W swym trzecim zarzucie wnosząca odwołanie zarzuca Sądowi naruszenie prawa ze względu na to, że uznał on, iż Komisja nie naruszyła art. 2 ust. 2 dyrektywy 93/37/EWG uznając zamówienie na roboty budowlane w zakresie renowacji i powiększenia ośrodka wypoczynkowego Club Méditerranée-Les Boucaniers za zamówienie na roboty budowlane w zakresie budowy obiektów sportowych, rekreacyjnych i wypoczynkowych w rozumieniu tego przepisu.
W pierwszej części tego zarzutu wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd naruszył prawo stwierdzając, iż wykładni użytego w art. 2 ust. 2 dyrektywy 93/37/EWG pojęcia obiektów sportowych, rekreacyjnych i wypoczynkowych należy dokonywać szeroko, nie ograniczając się do obiektów, których celem jest zaspokajanie tradycyjnych potrzeb podmiotów publicznych, czyli wspólnych potrzeb ich użytkowników.
W drugiej części tego zarzutu wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd naruszył prawo stwierdzając, iż wykładni użytego w art. 2 dyrektywy 93/37/EWG pojęcia zamówienie na roboty budowlane należy dokonywać niezależnie od pojęcia zamówień publicznych na roboty budowlane w rozumieniu art. 1 lit. a) tej samej dyrektywy pojęcia i że w związku z tym Komisja nie naruszyła art. 2 ust. 2 dyrektywy 93/37/EWG uznając, iż rozpatrywane przez nią zamówienie na roboty budowlane jest objęte zakresem zastosowania tego przepisu, choć zdaniem francuskiego zamówienie to nie przedstawiało sobą interesu gospodarczego dla instytucji zamawiającej.
(1) Dz.U. L 199, s. 54.