Sprawa C-113/14: Republika Federalna Niemiec v. Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.402.2

Akt jednorazowy

Wersja od: 20 grudnia 2013 r.

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 7 września 2016 r. - Republika Federalna Niemiec/Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej

(Sprawa C-113/14) ¹

[Skarga o stwierdzenie nieważności - Wybór podstawy prawnej - Artykuł 43 ust. 2 TFUE lub art. 43 ust. 3 TFUE - Wspólna organizacja rynków produktów rolnych - Rozporządzenie (UE) nr 1308/ 2013 - Artykuł 7 - Rozporządzenie (UE) nr 1370/2013 - Artykuł 2 - Środki dotyczące ustalania cen - Progi referencyjne - Cena interwencyjna]

Język postępowania: niemiecki

(2016/C 402/02)

(Dz.U.UE C z dnia 31 października 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: T. Henze, A. Lippstreu i A. Wiedmann, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę skarżącą: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: M. Holt, C. Brodie i J. Kraehling, pełnomocnicy, wspierani przez A. Batesa, barrister), Republika Czeska (M. Smolek, J. Škeřík, J. Vláčil i D. Hadroušek, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: L.G. Knudsen i R. Kaškina, pełnomocnicy), Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: G. Maganza, J.-P. Hix i S. Barbagallo, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Triantafyllou i G. von Rintelen, pełnomocnicy)

Sentencja

1) Stwierdza się nieważność art. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007.

2) Stwierdza się nieważność art. 2 rozporządzenia Rady (UE) nr 1370/2013 z dnia 16 grudnia 2013 r. określającego środki dotyczące ustalania niektórych dopłat i refundacji związanych ze wspólną organizacją rynków produktów rolnych.

3) Skutki art. 7 rozporządzenia nr 1308/2013 i art. 2 rozporządzenia nr 1370/2013 zostają utrzymane w mocy do czasu wejścia w życie w rozsądnym terminie, nieprzekraczającym pięciu miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszego wyroku, nowej regulacji opartej na właściwej podstawie prawnej, to jest na podstawie art. 43 ust. 3 TFUE.

4) Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej zostają obciążone kosztami postępowania.

5) Republika Czeska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Komisja Europejska pokrywają własne koszty.

¹ Dz.U. C 129 z 28.4. 2014.