Sprawa C-112/14: Skarga wniesiona w dniu 7 marca 2014 r. - Komisja Europejska przeciwko Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.184.11/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 16 czerwca 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 7 marca 2014 r. - Komisja Europejska przeciwko Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

(Sprawa C-112/14)

(2014/C 184/14)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 16 czerwca 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal, L. Armati, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

– stwierdzenie, że przyjmując i utrzymując w mocy przepisy podatkowe dotyczące wypłaty zysków członkom spółek niebędących rezydentami, które przewidują różne traktowanie działalności krajowej i transgranicznej, Zjednoczone Królestwo uchybiło zobowiązaniom, które ciążą na nim na mocy art. 63 TFEU i art. 40 EOG lub, ewentualnie, art. 49 TFEU i art. 31 EOG;

– obciążenie Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zakwestionowane przepisy prawa krajowego

Artykuł 13 Taxation of Chargeable Gains Act 1992 (ustawy o opodatkowaniu zysków z 1992 r.) przewiduje, że w przypadku osiągniecia zysków przez niektóre rodzaje spółek niebędących rezydentami, zyski te podlegają bezpośrednio opodatkowaniu po stronie udziałowców i innych uczestników, którzy zamieszkują lub maja siedzibę w Zjednoczonym Królestwie, niezależnie od tego, czy uzyskali oni w rzeczywistości dochód.

Główne argumenty

Obywatele Zjednoczonego Królestwa podlegają podatkowi od zysków w ramach niektórych rodzajów spółek, w których są udziałowcami, podczas gdy nie podlegaliby takiemu opodatkowaniu w sytuacji gdyby dane spółki były rezydentami w Zjednoczonym Królestwie. Taka różnica w zakresie opodatkowania może zniechęcać podatników w Zjednoczonym Królestwie do inwestowania w spółki niebędące rezydentami, co stanowi naruszenie art. 63 TFEU i art. 40 EOG.

Sporny środek może zapobiegać niektórym formom unikania opodatkowania lub nadużyć podatkowych. Jednakże jego stosowanie nie ogranicza się do takich przypadków unikania opodatkowania lub nadużyć podatkowych, co powoduje, że środek ten jest nieuzasadniony.