Sprawa C-111/22 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 21 grudnia 2021 r. w sprawie T-159/20 Hamers/Cedefop, wniesione w dniu 17 lutego 2022 r. przez Helene Hamers

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2022.222.11/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 czerwca 2022 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 21 grudnia 2021 r. w sprawie T-159/20 Hamers/Cedefop, wniesione w dniu 17 lutego 2022 r. przez Helene Hamers

(Sprawa C-111/22 P)

Język postępowania: grecki

(2022/C 222/18)

(Dz.U.UE C z dnia 7 czerwca 2022 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Helene Hamers (przedstawiciel: Vasileios Spiridon Christianos, Alexandros Politis i Michail Rodopoulos, dikigoroi)

Druga strona postępowania: Europejskie Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego (Cedefop)

Żądania wnoszącego odwołanie

- częściowe uchylenie wyroku Sądu z dnia 12 grudnia 2021 r. w sprawie T-159/20, Hamers/Cedefop (EU:T:2021:913);

- w razie potrzeby, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

- obciążenie Cedefop kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Przedmiotem zaskarżonego wyroku jest szkoda poniesiona przez wnoszącą odwołanie z powodu działań i zaniechań Cedefopu w trakcie i po zakończeniu krajowego postępowania karnego przed greckimi organami sądowymi, które dotyczyło prawidłowości i zgodności z prawem udzielania przez Cedefop zamówień publicznych na usługi osobom trzecim w latach 2001-2005.

Wnosząca odwołanie podnosi dwa zarzuty i twierdzi, że zaskarżony wyrok:

- po pierwsze, w pkt 55-61 i 83, zawiera naruszenie prawa w zakresie wykładni art. 41 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą"), tj. wbrew stwierdzeniu Sądu w tych punktach sprawa wnoszącej odwołanie nie została rozpatrzona przez Cedefop w sposób bezstronny, a ponadto decyzja komisji odwoławczej Cedefop nie usunęła wadliwości decyzji z dnia 3 lipca 2019 r. Wobec tego, z tych względów Sąd przedstawił niewystarczające uzasadnienie we wspomnianych powyżej punktach;

- po drugie, w pkt 65, pkt 68-75 i pkt 83, zawiera naruszenie prawa w zakresie wykładni domniemania niewinności w rozumieniu art. 48 ust. 1 karty, na które powołuje się wnosząca odwołanie, które zostało również spotęgowane naruszeniem zasady lojalnej współpracy w rozumieniu art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej. Wobec tego, z tych względów Sąd nie przedstawił wystarczającego uzasadnienia w powyższych punktach.