Sprawa C-108/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam (Niderlandy) w dniu 24 lutego 2016 r. - Openbaar Ministerie/Paweł Dworzecki.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.156.29/2

Akt nieoceniany
Wersja od: 2 maja 2016 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam (Niderlandy) w dniu 24 lutego 2016 r. - Openbaar Ministerie/Paweł Dworzecki
(Sprawa C-108/16)

Język postępowania: niderlandzki

(2016/C 156/39)

(Dz.U.UE C z dnia 2 maja 2016 r.)

Sąd odsyłający

Rechtbank Amsterdam

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Openbaar Ministerie

Strona pozwana: Paweł Dworzecki

Pytania prejudycjalne

1)
Czy pojęcia
-
"w odpowiednim terminie [...] została wezwana osobiście i tym samym została poinformowana o wyznaczonym terminie i miejscu rozprawy, w wyniku której wydano to orzeczenie"

i

-
"w odpowiednim terminie [...] inną drogą rzeczywiście otrzymała urzędową informację o wyznaczonym terminie i miejscu rozprawy w sposób jednoznacznie pozwalający stwierdzić, że wiedziała o wyznaczonej rozprawie",

użyte w art. 4a ust. 1 lit. a) decyzji ramowej 2002/584/WSiSW 1 , są pojęciami autonomicznymi prawa Unii?

2)
Jeżeli tak:
a)
jak należy interpretować te pojęcia ogółem i
b)
czy sprawa taka jak niniejsza, charakteryzująca się tym, że:
-
zgodnie z ENA wezwanie doręczono na adres poszukiwanego dorosłemu domownikowi, który podjął się oddać wezwanie do rąk poszukiwanego,
-
przy czym ENA nie pozwala na ustalenie, czy i kiedy domownik faktycznie oddał wezwanie poszukiwanemu,
-
natomiast oświadczenia złożone na posiedzeniu przez poszukiwanego nie pozwalają ustalić, czy wiedział on w odpowiednim czasie o terminie i miejscu wyznaczonej rozprawy,

objęta jest jednym z dwóch pojęć autonomicznych, o których mowa w pytaniu pierwszym?

1 Decyzja ramowa Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (Dz.U. L 190, s. 1).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.