Sprawa C-105/15 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 16 października 2014 r. w sprawie T-327/13 Mallis i Malli/Komisja i Europejski Bank Centralny, wniesione w dniu 4 marca 2015 r. przez Konstantinosa Mallisa i Elli Konstantinou Malli.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.178.2

Akt nieoceniany

Wersja od: 1 czerwca 2015 r.

Odwołanie od postanowienia Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 16 października 2014 r. w sprawie T-327/13 Mallis i Malli/Komisja i Europejski Bank Centralny, wniesione w dniu 4 marca 2015 r. przez Konstantinosa Mallisa i Elli Konstantinou Malli

(Sprawa C-105/15 P)

Język postępowania: grecki

(2015/C 178/02)

(Dz.U.UE C z dnia 1 czerwca 2015 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Konstantinos Mallis i Elli Konstantinou Malli (przedstawiciele: E. Efstathiou, K. Efstathiou i K. Liasidou, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Europejski Bank Centralny

Żądania wnoszących odwołanie

Wnoszący odwołanie wnoszą do Trybunału o:

- uchylenie zaskarżonego postanowienia;

- uchylenie wniosku Sądu o uwzględnieniu zarzutu niedopuszczalności, w szczególności wniosku, iż "nie można [...] uważać, że deklaracja Eurogrupy stanowi akt zmierzający do wywarcia skutków prawnych wobec podmiotów" i w konsekwencji wobec wnoszących odwołanie oraz że w zakwestionowanej deklaracji Eurogrupa "dokonała w bardzo ogólny sposób streszczenia pewnych środków uzgodnionych na płaszczyźnie politycznej z Republiką Cypryjską";

- uchylenie zaskarżonego postanowienia, w którym Republice Cypryjskiej przypisano zmniejszenie wartości depozytów bez przypisania zachowania, aktu lub decyzji Eurogrupie, pozwanym lub tym ostatnim za pośrednictwem Eurogrupy;

- uchylenie obciążenia wnoszących odwołanie kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnoszą cztery zarzuty na poparcie swojego odwołania. W szczególności:

1. Zaskarżone postanowienie zostało niewystarczająco uzasadnione i zostało wydane na podstawie błędnej interpretacji pod względem faktycznym i prawnym w odniesieniu do instytucji, która w rzeczywistości przyjęła decyzję w przedmiocie zmniejszenia wartości depozytów "bail in".

2. Zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem ogólnych zasad prawa, gdyż Sąd przeinaczył okoliczność, że niezależnie od rodzaju i formy, w jakiej zapadła zakwestionowana decyzja Eurogrupy, decyzja ta stanowiła w niniejszym przypadku akt podlegający zaskarżeniu w drodze skargi o stwierdzenie nieważności.

3. Zaskarżone postanowienie jest wadliwe, jako że Sąd, wydając postanowienie, nie zbadał stosunków prawnych i faktycznych między Komisją Europejską, Europejskim Bankiem Centralnym i Eurogrupą ani nie zbadał okoliczności, że na podstawie zasady Legal Causation i kryterium podmiotu ponoszącego w rzeczywistości odpowiedzialność akty Eurogrupy stanowiły akty Europejskiego Banku Centralnego i Komisji Europejskiej, które powinny były postępować zgodnie z traktatem i protokołami Unii Europejskiej, jak również na podstawie prawa wtórnego i pochodnego.

Wobec powyższego Sąd nie zbadał istoty argumentów i sprawy wnoszących odwołanie i tym samym błędnie odrzucił skargę o stwierdzenie nieważności.

4. W przypadku uwzględnienia niniejszego odwołania wnoszący odwołanie nie powinni zostać obciążeni kosztami niniejszego postępowania ani kosztami poniesionymi w pierwszej instancji.