Sprawa C-103/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Contencioso-Administrativo no 24 de Madrid (Hiszpania) w dniu 11 lutego 2019 r. - Sindicato Único de Sanidad e Higiene de la Comunidad de Madrid y Sindicato de Sanidad de Madrid de la CGT/Consejería de Sanidad de la Comunidad de Madrid.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.319.22

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 września 2019 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Contencioso-Administrativo no 24 de Madrid (Hiszpania) w dniu 11 lutego 2019 r. - Sindicato Único de Sanidad e Higiene de la Comunidad de Madrid y Sindicato de Sanidad de Madrid de la CGT/Consejería de Sanidad de la Comunidad de Madrid

(Sprawa C-103/19)

Język postępowania: hiszpański

(2019/C 319/24)

(Dz.U.UE C z dnia 23 września 2019 r.)

Sąd odsyłający

Juzgado de lo Contencioso-Administrativo n^o 24 de Madrid

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sindicato Único de Sanidad e Higiene de la Comunidad de Madrid i Sindicato de Sanidad de Madrid de la C.G.T.

Strona pozwana: Consejería de Sanidad de la Comunidad de Madrid

Pytania prejudycjalne

1) Czy będące przedmiotem skargi uregulowanie zawarte w zarządzeniu nr 406/2017 ministra zdrowia wspólnoty autonomicznej Madrytu z dnia 8 maja 2017 r., na podstawie którego po odnowieniu powołania na czas określony w publicznym sektorze ochrony zdrowia, które to powołania dokonywane są na podstawie przepisów prawa krajowego zezwalających na odnowieni e powołania w celu zapewnienia świadczenia usług o charakterze tymczasowym, koniunkturalnym lub nadzwyczajnym, podczas gdy w rzeczywistości służą one zaspokajaniu stałych i nieprzerwanych potrzeb, ma miejsce przekształcenie charakter u prawnego 9 126 stanowisk pracy z pracownika zatrudnionego na czas określony w celu wykonywania prac doraźnych na pracownika tymczasowego, zaś jego celem jest włączenie tych stanowisk pracy do Oferta Pública de Empleo [publicznej ofert y zatrudnienia] i w rezultacie zaprzestanie zatrudniania pracownika na czas określony, jest zgodne z porozumieniem ramowy m stanowiącym załącznik do dyrektywy 99/70/WE ¹ , a dokładnie z klauzulą 5 porozumienia ramowego, pkt 6 i 8 [postanowień ogólnych] porozumienia ramowego oraz ich wykładnią zawartą w wyroku Trybunału Sprawiedliwości (dziesiąta izba) z dnia 14 września 2016 r., EU:C:2016:679?

2) Czy prawidłowa jest dokonana przez tutejszy sąd wykładnia, zgodnie z którą zasady stosowania wskazane w art. 9 ust. 3 statutu ramowego w przypadku zarządzenia nr 406/2017 ministra zdrowia wspólnoty autonomicznej Madrytu z dnia 8 maj a 2017 r. nie są zgodne z klauzulą 5 porozumienia ramowego, pkt 6 i 8 [postanowień ogólnych] porozumienia ramowego oraz ich wykładnią zawartą w wyroku Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 14 września 2016 r., EU:C:2016:679, ponieważ po dokonaniu nadużycia stosowania zatrudnienia na czas określony w celu zaspokojenia stałych potrzeb i powstaniu nieprawidłowości strukturalnych pozwalają one na to, aby nadużycie to nigdy nie zostało ukarane, co narusza cele dyrektywy i utrwala niekorzystną sytuację pracowników statutowych zatrudnionych na czas określony?

3) Czy prawidłowa jest dokonana przez tutejszy sąd i zawarta w niniejszym postanowieniu wykładnia klauzuli 5 porozumienia ramowego, pkt 6 i 8 [postanowień ogólnych] porozumienia ramowego oraz ich wykładni zawartej w wyroku Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 14 września 2016 r., EU:C:2016:679, która prowadzi do wniosku, że zarządzenie nr 406/2017 ministra zdrowia wspólnoty autonomicznej Madrytu z dnia 8 maja 2017 r. nie jest zgodne z art. 2 akapit pierwszy dyrektywy 99/70 w zakresie, w jakim państwo hiszpańskie nie zapewnia realizacji celów określonych w tej dyrektywie, ponieważ w przypadku dokonania nadużycia stosowania umów na czas określony nie zapewnia skutecznych i równorzędnych gwarancji ochrony pracowników służących odpowiedniemu ukaraniu za wspomniane nadużycie i usunięciu skutków naruszenia prawa Unii, pozostawia dokonane nadużycie bez kary, a w rezultacie dopuszcza do tego, aby dyrektywa wspólnotowa nie była stosowana w sektorze ochrony zdrowia?

4) Biorąc pod uwagę, że uregulowanie krajowe całkowicie wyklucza możliwość dokonania w sektorze publicznym przekształcenia kolejnych umów o pracę na czas określony w umowę o pracę na czas nieokreślony lub zapewnienia stałego zatrudnieni a pracownikowi będącemu ofiarą nadużycia, a także iż uregulowanie krajowe nie zapewnia innego skutecznego środka służącego ochronie, a w razie dokonania nadużycia sankcjonującego zawieranie z nadużyciem prawa kolejnych umów o pracę n a czas określony, czy należy rozumieć, jak czyni to sąd, że zarządzenie nr 406/2017 ministra zdrowia wspólnoty autonomiczne j Madrytu z dnia 8 maja 2017 r. (stosujące z opóźnieniem art. 9 ust. 3 porozumienia [statutu] ramowego) oraz późniejszy proces selekcji w ramach wolnej konkurencji nie mogą zostać uznane za skuteczne środki służące ochronie, a w razie dokonani a nadużycia sankcjonujące zawieranie z nadużyciem prawa kolejnych umów o pracę na czas określony, ponieważ w ten sposób, jak uważa i co przywołuje tutejszy sąd, obchodzi się stosowanie dyrektywy i uniemożliwia osiągnięcie celów wymaganych przez dyrektywę wspólnotową?

5) Czy należy przyjąć, że wymogi zawarte w treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości (dziesiąta izba) z dnia 14 września 2016 r., EU:C:2016:679, nie zostały spełnione w zakresie, w jakim z naruszeniem [dyrektywy 99/70] zarządzenie nr 406/2017 ministra zdrowia wspólnoty autonomicznej Madrytu z dnia 8 maja 2017 r. ogranicza swój zakres zastosowania wyłącznie do pracowników zatrudnionych w celu wykonywania prac doraźnych, a w przypadku pozostałych pracowników zatrudnianych na czas określony przez zbyt długi okres organ administracji nie przeprowadził w terminach wskazanych przez uregulowani e krajowe analizy przyczyn, które by to uzasadniały w celu dokonania w danej sprawie oceny, czy należy utworzyć stanowisk o pracy w strukturze zatrudnienia, co prowadzi w rzeczywistości do utrwalenia sytuacji niepewności zatrudnienia pracowników, pozostawiając to nadużycie bez kary i nie wprowadzając w tym zakresie żadnych środków, które zapewniłyby skuteczne i równoważne gwarancje ochrony w celu należytego ukarania takiego nadużycia i wyeliminowania skutków naruszenia praw a Unii?

¹ Dyrektywa Rady 99/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotycząca Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) (Dz.U. 1999, L 175, s. 43)