Sprawa C-100/07 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) wydanego w dniu 13 grudnia 2006 r. w sprawie T-138/03, É.R. i in. przeciwko Radzie i Komisji, wniesione w dniu 21 lutego 2007 r. przez É.R. i in.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2007.129.2/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 czerwca 2007 r.

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) wydanego w dniu 13 grudnia 2006 r. w sprawie T-138/03, É.R. i in. przeciwko Radzie i Komisji, wniesione w dniu 21 lutego 2007 r. przez É.R. i in.

(Sprawa C-100/07 P)

(2007/C 129/03)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 9 czerwca 2007 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: É.R., J.R., A.R., B.R., O.O., T.D., V.D., J.M.D., D.D., D.F., E.E., C.F., H.R., M.R., I.R., B.R., M.R., C.S. (przedstawiciel: F. Honnorat, adwokat)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

– stwierdzenie dopuszczalności odwołania;

– stwierdzenie zasadności odwołania;

– uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2006 r. w sprawie T-138/03;

– skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przed Sądem w celu orzeczenia w przedmiocie żądań stron wnoszących odwołanie;

Zarzuty i główne argumenty

Strony wnoszące odwołanie wnoszą o uchylenie zaskarżonego wyroku, ponieważ odrzucił on skargę w części jako niedopuszczalną, oddalając ją w pozostałym zakresie jako bezzasadną.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do kwestii dopuszczalności skargi, wnoszący odwołanie utrzymują, że uzasadnienie wyroku Sądu jest wewnętrznie sprzeczne, oraz że orzekając, iż skarga o naprawienie szkody poniesionej wskutek zakażenia i śmierci H.E.R. została wniesiona po upływie terminu przedawnienia wynoszącego 5 lat, sąd ten naruszył art. 46 Statutu Trybunału jak i art. 6 § 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Podnoszą oni w tym względzie, iż nie dysponując w momencie badania ich żądań stosownymi danymi epidemiologicznymi pozwalającymi na określenie z dokładnością daty zakażenia ich bliskich, Sąd nie miał podstaw do orzekania o przedawnieniu roszczeń.

Po drugie ustosunkowując się do analizy zasadności skarg wnoszący odwołanie podnoszą, że Sąd przyjął wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie i naruszył art. 6 § 1 wymienionej wyżej konwencji, po pierwsze - opierając swe rozstrzygnięcie na dawnych raportach, nie uwzględniając bardziej aktualnych danych epidemiologicznych, a po drugie - orzekając, że nie stwierdzono istnienia związku przyczynowego pomiędzy domniemaną szkodą a bezprawnym zachowaniem zarzucanym instytucjom wspólnotowym.