Sprawa C-10/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Commissione tributaria provinciale di Genova (Włochy) w dniu 7 stycznia 2016 r. - Ignazio Messina & C. SpA/Ministero delle Infrastrutture e dei Transporti - Capitaneria do porto di Genova.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.111.7/2

Akt nieoceniany
Wersja od: 29 marca 2016 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Commissione tributaria provinciale di Genova (Włochy) w dniu 7 stycznia 2016 r. - Ignazio Messina & C. SpA/Ministero delle Infrastrutture e dei Transporti - Capitaneria do porto di Genova
(Sprawa C-10/16)

Język postępowania: włoski

(2016/C 111/10)

(Dz.U.UE C z dnia 29 marca 2016 r.)

Sąd odsyłający

Commissione tributaria provinciale di Genova.

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ignazio Messina & C. SpA.

Druga strona postępowania: Ministero delle Infrastrutture e dei Transporti - Capitaneria do porto di Genova

Pytania prejudycjalne

1)
Czy rozporządzenie EWG nr 4055/1986 1 , rozumiane zgodnie z jego wykładnią dokonaną przez Trybunał Sprawiedliwości, stoi na przeszkodzie stosowaniu przepisu prawa krajowego, takiego jak zawarty w Decreto del Presidente della Repubblica nr 107/2009, który zobowiązuje do dokonania opłat o różnej wysokości w zależności od tego, czy chodzi o statki przypływające z portu państwa niebędącego członkiem UE lub płynące do takiego portu, czy o statki przypływające z portu włoskiego lub płynące do takiego portu?
2)
Czy rozporządzenie EWG nr 4055/1986, rozumiane zgodnie z jego wykładnią dokonaną przez Trybunał Sprawiedliwości, stoi na przeszkodzie stosowaniu przepisu prawa krajowego, takiego jak zawarty w Decreto del Presidente della Repubblica nr 107/2009, który zobowiązuje do dokonania opłat o różnej wysokości w zależności od tego, czy chodzi o statki przypływające z portu państwa niebędącego członkiem UE lub płynące do takiego portu, czy o statki przypływające z portu Unii lub płynące do takiego portu, w przypadku gdy taka różnica jest uzasadniona wykonywaniem publicznych funkcji o charakterze władczym lub zadań lub czynności, za które wspomniana opłata nie stanowi w sposób wyraźny rekompensaty?
3)
Czy rozporządzenie EWG nr 4055/1986, rozumiane zgodnie z jego wykładnią dokonaną przez Trybunał Sprawiedliwości, stoi na przeszkodzie stosowaniu przepisu prawa krajowego, takiego jak zawarty w Decreto del Presidente della Repubblica nr 107/2009, który zobowiązuje do dokonania opłat o różnej wysokości w zależności od tego, czy chodzi o statki przypływające z portu państwa niebędącego członkiem Unii lub płynące do takiego portu, czy o statki przypływające z portu Unii lub płynące do takiego portu, w przypadku gdy taka różnica jest uzasadniona wykonywaniem publicznych funkcji o charakterze władczym przez jednostki inne niż ta, do której budżetu opłata zostaje uiszczona?
4)
Czy rozporządzenie EWG nr 4055/1986, rozumiane zgodnie z jego wykładnią dokonaną przez Trybunał Sprawiedliwości, stoi na przeszkodzie stosowaniu przepisu prawa krajowego, takiego jak zawarty w Decreto del Presidente della Repubblica nr 107/2009, który zobowiązuje do dokonania opłat o różnej wysokości w zależności od tego, czy chodzi o statki przypływające z portu państwa niebędącego członkiem UE lub płynące do takiego portu, czy o statki przypływające z portu Unii lub płynące do takiego portu, w przypadku gdy taka różnica jest uzasadniona wykonywaniem publicznych funkcji o charakterze władczym, ale brak jest określenia poszczególnych kosztów, które mają być zwrócone, przez co nie jest możliwa weryfikacja, ani a prori, ani a posteriori, których usług koszty zostały rzeczywiście zwrócone, [oraz] na jakich zasadach i w jakim zakresie opłata taka rzeczywiście stanowiła rekompensatę za te usługi?
1 Rozporządzenie Rady (EWG) NR 4055/86 z dnia 22 grudnia 1986 r. stosujące zasadę swobody świadczenia usług do transportu morskiego między państwami członkowskimi i między państwami członkowskimi a państwami trzecimi (Dz.U. L 378, s. 1, wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 6, t.1, s. 174).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.