Skorzystanie z immunitetu poselskiego przez Luigiego de Magistrisa (2010/2122(IMM)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.377E.166

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 grudnia 2012 r.

Skorzystanie z immunitetu poselskiego przez Luigiego de Magistrisa

P7_TA(2011)0188

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 maja 2011 r. w sprawie wniosku Luigiego de Magistrisa o skorzystanie z immunitetu i przywilejów (2010/2122(IMM))

(2012/C 377 E/25)

(Dz.U.UE C z dnia 7 grudnia 2012 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając wniosek Luigiego de Magistrisa o skorzystanie z immunitetu w związku z toczącym się obecnie postępowaniem sądowym we Włoszech, który to wniosek został złożony dnia 5 lipca 2010 r. i ogłoszony na sesji plenarnej w dniu 7 lipca 2010 r.,

– po wysłuchaniu wyjaśnień Luigiego de Magistrisa, zgodnie z art. 7 ust. 3 Regulaminu PE,

– uwzględniając art. 8 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej z dnia 8 kwietnia 1965 r. oraz art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

– uwzględniając wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r. i 19 marca 2010 r.⁽¹⁾,

– uwzględniając art. 6 ust. 3 oraz art. 7 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A7-0152/2011),

A. mając na uwadze, że poseł do Parlamentu Europejskiego Luigi de Magistris złożył wniosek o skorzystanie z immunitetu poselskiego w związku z postępowaniem toczącym się przed jednym z sądów włoskich,

B. mając na uwadze, że wniosek Luigiego de Magistrisa odnosi się do pozwu wniesionego przeciwko niemu przed sądem w Benevento w imieniu Clemente Mario Mastelli, posła do Parlamentu Europejskiego, w związku z wywiadem, jakiego Luigi de Magistris udzielił jednej z gazet włoskich w dniu 31 października 2009 r.,

C. mając na uwadze, że zgodnie z pozwem fragment tego wywiadu ("Mastella był zamieszany w sprawę stanowiącą przedmiot jednego z moich dochodzeń i próbował mnie powstrzymać") stanowi pomówienie, w związku z którym powód domaga się odszkodowania w wysokości 1.000.000 EUR plus koszty,

D. mając na uwadze, że Luigi de Magistris udzielił rzeczonego wywiadu w czasie, kiedy był posłem do Parlamentu Europejskiego, którym został w wyniku wyborów do Parlamentu Europejskiego z 2009 r.,

E. mając na uwadze, że zgodnie z art. 8 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej wobec członków Parlamentu Europejskiego nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych,

F. mając na uwadze, że - zgodnie z ustaloną praktyką w Parlamencie - fakt, że postępowania prawne zostały wszczęte na mocy prawa cywilnego lub administracyjnego albo dotyczą pewnych aspektów objętych prawem cywilnym lub administracyjnym, sam w sobie nie uniemożliwia stosowania immunitetu przewidzianego w tym artykule,

G. mając na uwadze, że udzielając rzeczonego wywiadu, Luigi de Magistris wykonywał swoje obowiązki jako poseł do Parlamentu Europejskiego i prowadził działalności polityczną, przedstawiając wyborcom swoją opinię na temat sprawy o znaczeniu publicznym,

H. mając na uwadze, że próby uniemożliwienia posłom do Parlamentu wyrażania swoich opinii w kwestiach leżących w uzasadnionym interesie publicznym i stanowiących przedmiot zaniepokojenia opinii publicznej oraz próby uniemożliwienia krytykowania przeciwników politycznych poprzez wszczynanie postępowań prawnych są nie do zaakceptowania w demokratycznym społeczeństwie i stanowią naruszenie art. 8 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, którego celem jest ochrona wolności wyrażania opinii przez posłów w trakcie wykonywania swoich obowiązków w interesie Parlamentu jako instytucji Unii Europejskiej,

1. wyraża zgodę na skorzystanie przez Luigiego de Magistrisa z immunitetu i przywilejów;

2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do natychmiastowego przekazania niniejszej decyzji właściwemu organowi Republiki Włoskiej i Luigiemu de Magistrisowi.

______

⁽¹⁾ Sprawa 101/63, Wagner przeciwko Fohrmann i Krier, Zb. Orz. [1964], s. 195, sprawa 149/85, Wybot przeciwko Faure i inni, Zb. Orz. [1986], s. 2391, sprawa T-345/05, Mote przeciwko Parlamentowi, Zb. Orz. [2008], s. II-2849, sprawy połączone C-200/07 i C-201/07, Marra przeciwko De Gregorio i Clemente, Zb. Orz. [2008] s. I-7929 i sprawa T-42/06 Gollnisch przeciwko Parlamentowi.