Skarga wniesiona w dniu 9 lipca 2013 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Islandii (Sprawa E-15/13).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.294.8

Akt nienormatywny
Wersja od: 10 października 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 9 lipca 2013 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Islandii

(Sprawa E-15/13)

(2013/C 294/08)

(Dz.U.UE C z dnia 10 października 2013 r.)

Skarga przeciwko Islandii została wniesiona do Trybunału EFTA w dniu 9 lipca 2013 r. przez Urząd Nadzoru EFTA, reprezentowany przez Markusa Schneidera i Catherine Howdle, działających w charakterze pełnomocników Urzędu Nadzoru EFTA, 35, Rue Belliard, 1040 Bruksela, Belgia.

Urząd Nadzoru EFTA występuje do Trybunału EFTA o:

1)
orzeczenie, że (i) nie przyjmując w wyznaczonym terminie środków niezbędnych do wdrożenia aktu prawnego przywołanego w pkt 7d załącznika XIX do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/22/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie nakazów zaprzestania szkodliwych praktyk w celu ochrony interesów konsumentów), dostosowanego do Porozumienia protokołem 1 do tego Porozumienia, lub (ii) nie powiadamiając o tym niezwłocznie Urzędu Nadzoru EFTA, Islandia uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy tego aktu prawnego i na podstawie art. 7 Porozumienia
2)
obciążenie Islandii kosztami postępowania.

Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:

Niniejsza skarga Urzędu Nadzoru EFTA dotyczy niezastosowania się przez Islandię do dnia 5 listopada 2012 r. do uzasadnionej opinii Urzędu Nadzoru EFTA z dnia 5 września 2012 r. dotyczącej niewdrożenia do krajowego porządku prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/22/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie nakazów zaprzestania szkodliwych praktyk w celu ochrony interesów konsumentów (akt prawny), przywołanej w pkt 7d załącznika XIX do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym i dostosowanej do Porozumienia protokołem 1 do tego Porozumienia.
Urząd Nadzoru EFTA stwierdza, że nie dysponuje żadnymi informacjami, które mogłyby wskazywać na to, że wskazany akt prawny został w pełni wdrożony.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.