Skarga wniesiona w dniu 9 lipca 2010 r. przez Swisscom RE Aktiengesellschaft przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA (Sprawa E-7/10).
Dz.U.UE.C.2010.256.9
Akt nienormatywny(Sprawa E-7/10)
(2010/C 256/09)
(Dz.U.UE C z dnia 23 września 2010 r.)
Spółka Swisscom RE Aktiengesellschaft, reprezentowana przez dr Michaela Sáncheza Rydelskiego, adwokata działającego w imieniu Swisscom RE Aktiengesellschaft, Kirchstrasse 12, 9490 Vaduz, LIECHTENSTEIN, wniosła w dniu 9 lipca 2010 r. skargę do Trybunału EFTA przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA.
Swisscom RE Aktiengesellschaft wnioskuje do Trybunału EFTA:
1) o uchylenie decyzji Urzędu Nadzoru EFTA nr 97/10/COL z dnia 24 marca 2010 r. w sprawie opodatkowania zależnych zakładów ubezpieczeniowych według ustawy podatkowej Liechtensteinu;
2) alternatywnie - o stwierdzenie nieważności art. 3 i 4 decyzji Urzędu EFTA nr 97/10/COL z dnia 24 marca 2010 r. w zakresie, w jakim artykuły te nakazują odzyskanie pomocy, o której mowa w art. 1 tej decyzji;
oraz
3) o obciążenie Urzędu Nadzoru EFTA kosztami postępowania.
Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:
– Skarżący, Swisscom RE Aktiengesellschaft, jest spółką zależną należącą w całości do grupy Swisscom AG, wykonującą wewnętrzne usługi w zakresie reasekuracji dla przedsiębiorstw z grupy Swisscom od momentu jej założenia w 1997 r.
– Skarżący wnosi, że Urząd Nadzoru EFTA błędnie zastosował art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG. Środki podatkowe Liechtensteinu nie stanowią pomocy państwa, gdyż zakłady zależne nie są przedsiębiorstwami w myśl art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG. Poza tym środków podatkowych Liechtensteinu nie można uznać za środki selektywne zgodnie z art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG.
– Oprócz tego skarżący twierdzi:
– że w przypadku, gdyby Trybunał doszedł do wniosku, że środki podatkowe Liechtensteinu wiążą się z pomocą państwa, Urząd Nadzoru EFTA popełnił błąd, nakazując odzyskanie rzekomej pomocy od dnia 6 listopada 2001 r., oraz
– że Urząd Nadzoru EFTA nie przedstawił w swojej ocenie odpowiedniego uzasadnienia najważniejszych kwestii, wymaganego zgodnie z art. 16 porozumienia o nadzorze i Trybunale.