Skarga wniesiona w dniu 4 grudnia 2012 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Księstwu Liechtensteinu (Sprawa E-14/12).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.66.28

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 marca 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 4 grudnia 2012 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Księstwu Liechtensteinu

(Sprawa E-14/12)

(2013/C 66/08)

(Dz.U.UE C z dnia 7 marca 2013 r.)

Skarga przeciwko Księstwu Liechtensteinu została wniesiona do Trybunału EFTA w dniu 4 grudnia 2012 r. przez Urząd Nadzoru EFTA, reprezentowany przez Xaviera Lewisa, Clémence Perrin oraz Catherine Howdle, działających w charakterze pełnomocników, Rue Belliard 35, 1040 Bruksela, Belgium.

Urząd Nadzoru EFTA występuje do Trybunału EFTA o:

1) orzeczenie, że utrzymując w mocy przepisy, które na osoby zamieszkałe w Liechtensteinie, odpowiedzialne za agencje pracy tymczasowej, nakładają obowiązek wniesienia zabezpieczenia w wysokości 50 000 franków szwajcarskich, podczas gdy od osób pełniących podobną funkcję, zamieszkałych poza granicami Liechtensteinu, a także od agencji świadczących usługi pośrednictwa pracy tymczasowej w trybie transgranicznym, wymaga się zabezpieczenia w wysokości 100 000 franków szwajcarskich, Księstwo Liechtensteinu ("Liechtenstein") uchybiło swoim zobowiązaniom wynikającym z art. 31 i art. 36 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym;

2) obciążenie Księstwa Liechtensteinu kosztami postępowania.

Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:

– Urząd Nadzoru EFTA twierdzi, że Liechtenstein nie zastosował się do uzasadnionej opinii wydanej przez Urząd Nadzoru EFTA dnia 25 stycznia 2012 r. dotyczącej uchybienia zobowiązaniom wynikającym z art. 31 i 36 Porozumienia EOG w zakresie pracy tymczasowej i usług pośrednictwa pracy.

– Podstawą prawną przedmiotowych środków stosowanych przez Liechtenstein są art. 25 i 26 rozporządzenia z dnia 11 lipca 2000 r. w sprawie usług pośrednictwa pracy oraz leasingu pracowniczego (Verordnung vom 11. Juli 2000 zum Gesetz über die Arbeitsvermittlung und den Personalverleih).

Urząd Nadzoru EFTA twierdzi, że poprzez stosowanie tych środków, zgodnie z ustawodawstwem Liechtensteinu na osoby zamieszkałe w tym kraju, odpowiedzialne za agencje pracy tymczasowej, nałożony jest obowiązek wniesienia zabezpieczenia w wysokości 50 000 franków szwajcarskich. Te same przepisy nakładają obowiązek wniesienia zabezpieczenia w wysokości 100 000 franków szwajcarskich w przypadku świadczenia usług pośrednictwa pracy tymczasowej na osoby pełniące podobną funkcję, zamieszkałe poza granicami Liechtensteinu. Zabezpieczenie w wysokości 100 000 franków szwajcarskich jest wymagane także od agencji pośrednictwa pracy tymczasowej mających swoją siedzibę poza granicami Liechtensteinu, świadczących takie usługi w trybie transgranicznym.

– Urząd Nadzoru EFTA twierdzi, że utrzymując w mocy niniejsze przepisy w obecnym brzmieniu, Liechtenstein narusza zobowiązania, wynikające z art. 31 i 36 Porozumienia EOG.