Skarga wniesiona w dniu 30 listopada 2012 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Islandii (Sprawa E-13/12).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.66.30

Akt nienormatywny
Wersja od: 7 marca 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 30 listopada 2012 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Islandii

(Sprawa E-13/12)

(2013/C 66/10)

(Dz.U.UE C z dnia 7 marca 2013 r.)

Skarga przeciwko Islandii została wniesiona do Trybunału EFTA w dniu 30 listopada 2012 r. przez Urząd Nadzoru EFTA, reprezentowany przez Xaviera Lewisa i Marię Moustakali, działających w charakterze pełnomocników Urzędu Nadzoru EFTA, 35, Rue Belliard, 1040 Bruksela, Belgium.

Urząd Nadzoru EFTA występuje do Trybunału EFTA o:

1)
orzeczenie, że nie przyjmując w wyznaczonym terminie środków niezbędnych do wykonania aktu prawnego przywołanego w pkt 10 w części 7.1 rozdziału I załącznika I do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (dyrektywa Rady 90/167/EWG z dnia 26 marca 1990 r. ustanawiająca warunki przygotowania, wprowadzania do obrotu i użycia pasz leczniczych we Wspólnocie), dostosowanego do Porozumienia EOG Protokołem 1 do tego Porozumienia, lub nie powiadamiając Urzędu w wyznaczonym terminie o przyjęciu takich środków, Islandia uchybiła swoim zobowiązaniom wynikającym z tego aktu i art. 7 Porozumienia EOG oraz
2)
obciążenie Islandii kosztami postępowania.

Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:

Urząd Nadzoru EFTA twierdzi, że Islandia jest zobowiązana na mocy art. 15 dyrektywy Rady 90/167/EWG z dnia 26 marca 1990 r. (dyrektywa) i art. 7 Porozumienia EOG do podjęcia niezbędnych środków w celu wdrożenia dyrektywy i powiadomienia Urzędu Nadzoru EFTA o podjętych środkach.
Urząd Nadzoru EFTA twierdzi, że nie otrzymał od rządu Islandii takich informacji ani nie posiada żadnych innych informacji pozwalających stwierdzić, że środki niezbędne do wdrożenia dyrektywy zostały podjęte.
Urząd Nadzoru EFTA twierdzi, że Islandia uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 15 dyrektywy oraz na mocy art. 7 Porozumienia EOG poprzez nieprzyjęcie lub niepowiadomienie Urzędu Nadzoru EFTA o środkach niezbędnych do wdrożenia dyrektywy w wyznaczonym terminie.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.