Skarga wniesiona w dniu 20 grudnia 2016 r. przez Autonomy Capital (Jersey) LP i Eaton Vance Management przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA (Sprawa E-20/16).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.73.22

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 marca 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 20 grudnia 2016 r. przez Autonomy Capital (Jersey) LP i Eaton Vance Management przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA

(Sprawa E-20/16)

(2017/C 73/12)

(Dz.U.UE C z dnia 9 marca 2017 r.)

W dniu 20 grudnia 2016 r. Autonomy Capital (Jersey) LP i Eaton Vance Management, reprezentowani przez Pétur Örn Sverrisson hrl. i Halldór Backman hrl., Morrison & Foerster (UK) LLP, Citypoint, One Ropemaker Street, London EC2Y 9AW, wnieśli do Trybunału EFTA skargę przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA.

Strona skarżąca występuje do Trybunału EFTA o:

1) stwierdzenie nieważności decyzji strony pozwanej z dnia 23 listopada 2016 r. zamykającej skargę strony skarżącej przeciwko Islandii; oraz

2) obciążenie strony pozwanej kosztami niniejszego postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą.

Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:

- Strona skarżąca twierdzi, że ustawa nr 37/2016 przyjęta przez parlament Islandii dyskryminuje ze względu na obywatelstwo, jako że nakłada rozszerzone wymogi, a także kary na wypadek niespełnienia wymogów, na posiadaczy korony islandzkiej offshore, którzy w przeważającym stopniu nie są rezydentami Islandii, a ponadto nie nakłada żadnych adekwatnych wymogów na krajowych posiadaczy korony.

- Zdaniem strony skarżącej Urząd Nadzoru EFTA powołał się na art. 43 Porozumienia EOG na poparcie argumentu, że Islandia miała oraz w dalszym ciągu ma pozwolenie na dokonanie odstępstwa od obowiązku zapewnienia zgodności z podstawowymi swobodami określonymi w Porozumieniu EOG.

- Strona skarżąca twierdzi, że Urząd Nadzoru EFTA błędnie ocenił zakres swobodnego uznania przyznany państwom EOG/EFTA na podstawie art. 43, a zatem Islandia nie spełniła kryterium określonego w art. 43 ust. 4.

- Ponadto strona skarżąca twierdzi, że niezależnie od scenariusza wszelkie odstępstwa od zobowiązań wynikających z porozumienia EOG muszą być zgodne z zasadą proporcjonalności i nie mogą mieć zakresu szerszego niż zakres niezbędny do zaradzenia wszelkim nagłym trudnościom, jakie mogą wystąpić. Zdaniem strony skarżącej kontrole wprowadzone na podstawie ustawy nr 37/2016 są nieproporcjonalne i nie mogą zaradzić obawom rządu Islandii, a ponadto władze Islandii nie uwzględniły znacznie mniej restrykcyjnych wariantów, jakie im zaproponowano.