Skarga wniesiona w dniu 13 lutego 2013 r. przez Míla ehf. przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA (Sprawa E-1/13).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.132.13

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 maja 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 13 lutego 2013 r. przez Míla ehf. przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA

(Sprawa E-1/13)

(2013/C 132/08)

(Dz.U.UE C z dnia 9 maja 2013 r.)

Skarga przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA została wniesiona do Trybunału EFTA w dniu 13 lutego 2013 r. przez przedsiębiorstwo Míla ehf., reprezentowane przez Espena I. Bakkena, adwokata, i Thomasa Nordby'ego, adwokata, z kancelarii Arntzen de Besche Advokatfirma AS, Bygdøy allé 2, 0204 Oslo, Norwegia.

Skarżący występuje do Trybunału EFTA o:

1) stwierdzenie nieważności art. 1 decyzji Urzędu Nadzoru EFTA nr 410/12/COL;

2) obciążenie Urzędu kosztami postępowania.

Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:

– Skarżący wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Urzędu Nadzoru EFTA nr 410/12/COL z dnia 21 listopada 2012 r. o zakończeniu sprawy bez wszczynania formalnego postępowania wyjaśniającego, dotyczącej tego, czy subsydiowaną dzierżawę przez Vodafone światłowodów wcześniej obsługiwanych w imieniu NATO należy uznać za pomoc państwa.

– Zaskarżona decyzja została podjęta w następstwie skargi wniesionej przez Míla ehf. dotyczącej domniemanej niezgodnej z prawem pomocy państwa przyznanej przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych Islandii poprzez subsydiowaną dzierżawę dwóch światłowodów wcześniej obsługiwanych przez NATO. W decyzji Urząd Nadzoru EFTA stwierdził, że umowa dzierżawy między Agencją Obrony Ministerstwa Spraw Zagranicznych Islandii a Og fjarskipti (zwanym dalej "Vodafone") z dnia 1 lutego 2010 r. dotycząca wykorzystania i eksploatacji światłowodu nie wiązała się z pomocą państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG i zamknął sprawę bez dalszego postępowania wyjaśniającego.

– Skarżący twierdzi między innymi, że:

– zaskarżona decyzja oparta jest na niewłaściwej ocenie faktów oraz nieprawidłowym zastosowaniu odpowiedniego orzecznictwa,

– Urząd Nadzoru EFTA nie wszczął formalnego postępowania wyjaśniającego w sprawie przyznanej pomocy, oraz

– Urząd Nadzoru EFTA nie podał wystarczającego uzasadnienia swoich wniosków.