Sformalizowanie Grupy Ekspertów Komisji ds. Polityki Celnej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.201.3

Akt obowiązujący

Wersja od: 7 czerwca 2018 r.

DECYZJA KOMISJI

z dnia 7 czerwca 2018 r.

w sprawie sformalizowania Grupy Ekspertów Komisji ds. Polityki Celnej

(2018/C 201/04)

(Dz.U.UE C z dnia 12 czerwca 2018 r.)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) przyznaje Unii kompetencję w sprawach celnych w szeregu obszarów jej wewnętrznych i zewnętrznych polityk i działań. Wykonywanie tej kompetencji przez Unię oraz wdrażanie przez państwa członkowskie środków przyjętych na jej podstawie kształtują i stopniowo wzmacniają unię celną od 1968 r.

(2) Zgodnie z komunikatem Komisji pt. "Rozwój unii celnej UE i zarządzanie nią" ¹  Komisja powinna ożywić partnerstwo z państwami członkowskimi w celu stworzenia wspólnej ogólnej wizji zarządzania w odniesieniu do unii celnej UE, aby zapewnić bardziej elastyczną i skuteczniejszą współpracę oraz sprawniejsze ustanawianie przepisów, przy wykorzystaniu wiedzy fachowej organów celnych państw członkowskich w ramach organu doradczego.

(3) Niezbędne jest również zapewnienie jednolitego stosowania i skutecznego egzekwowania przepisów poprzez lepszą koordynację i współpracę między służbami operacyjnymi.

(4) Ponadto skuteczne zarządzanie granicami zewnętrznymi Unii wymaga obecnie wspólnego zarządzania granicami i ścigania przestępstw, a także ściślejszej współpracy i sprawniejszej wymiany informacji z organami administracji zaangażowanymi w inne istotne obszary polityki, takie jak unia bezpieczeństwa.

(5) W odniesieniu do rozwijania polityki, koordynacji i wdrażania unii celnej Komisja do tej pory w dużej mierze korzystała z wiedzy fachowej i doradztwa Grupy ds. Polityki Celnej (GPC), która została powołana w 1962 r. GPC jest nieformalną grupą ekspertów Komisji w rozumieniu decyzji Komisji w sprawie ustanowienia zasad horyzontalnych dotyczących grup ekspertów ² , skupiającą szefów administracji celnych. Znaczenie GPC zostało uznane przez Radę w jej konkluzjach w sprawie reformy zarządzania unią celną UE ³ .

(6) Mając na uwadze wzmocnienie pozycji GPC w zarządzaniu unią celną, zapewnienie spójności prac prowadzonych w tym kontekście, wykorzystanie jej wiedzy fachowej, podkreślenie jej znaczenia w procesie zarządzania unią celną obok innych zaangażowanych podmiotów, a także rozwinięcie i doprecyzowanie jej roli, zadań i struktury, niezbędne jest sformalizowanie statusu Grupy ds. Polityki Celnej.

(7) Grupa powinna dostarczać Komisji wkład, aby pomóc jej w określaniu strategii i polityki celnej, definiowaniu jasnych priorytetów strategicznych i operacyjnych dla przyszłego rozwoju unii celnej i zarządzania nią, zgodnie z celami strategicznymi określonymi w komunikacie Komisji na temat strategii dotyczącej rozwoju unii celnej ⁴ .

(8) Grupa powinna także wspierać Komisję w tworzeniu kompleksowych ram współpracy i koordynacji między Komisją a państwami członkowskimi oraz innymi zainteresowanymi stronami dotyczących operacyjnych aspektów unii celnej oraz wdrażania prawodawstwa, programów i polityki UE w dziedzinie ceł. Ponadto grupa powinna uwzględniać istotne aspekty innych polityk powiązanych z obszarem ceł, takich jak polityka zwalczania nadużyć finansowych lub pobór dochodów, oraz zapewniać doradztwo w tym zakresie.

(9) Członkami grupy powinny być organy celne państw członkowskich.

(10) Należy ustanowić zasady dotyczące ujawniania informacji przez członków grupy.

(11) Dane osobowe należy przetwarzać zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady ⁵ ,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł  1

Przedmiot

Ustanawia się formalnie Grupę Ekspertów Komisji ds. Polityki Celnej (zwaną dalej "grupą").

Artykuł  2

Zadania

Do zadań grupy należy:

a) zapewnianie strategicznego doradztwa dla Komisji w kwestiach polityki celnej oraz sposobów ulepszania funkcjonowania unii celnej;

b) doradzanie Komisji na temat skutecznego i sprawnego funkcjonowania unii celnej, w tym w kwestiach operacyjnych dotyczących wdrażania polityki i innych związanych z nią zagadnieniach;

c) dzielenie się doświadczeniami, najlepszymi praktykami i informacjami dotyczącymi pojawiających się zagrożeń oraz wyzwań finansowych, operacyjnych i związanych z zapewnianiem zgodności;

d) zapewnianie strategicznego doradztwa dla Komisji w odniesieniu do działań podejmowanych w ramach następujących programów finansowych:

(i) program Cła 2020, ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1294/2013 ⁶ ;

(ii) program Fiscalis 2020, ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1286/2013 ⁷ ;

e) doradzanie w kwestiach związanych z poborem dochodów, które wchodzą w zakres kompetencji organów celnych;

f) zapewnianie strategicznego doradztwa w następujących obszarach:

(i) opracowywane lub planowane nowe inicjatywy i programy w dziedzinie polityki celnej oraz planowane ustawodawstwo, które zmienią istniejącą politykę celną lub będą miały wpływ na nią lub na procedury operacyjne;

(ii) kwestie związane z wdrażaniem strategii operacyjnych, które wynikają z nowego prawodawstwa;

(iii) kwestie, które będą miały wpływ na organy administracji państw członkowskich lub organizację tych organów, zarządzanie zasobami ludzkimi, w tym szkolenia i programy edukacyjne, budżet lub zdolności;

(iv) wszelkie inne kwestie o charakterze strategicznym, związane z zagadnieniami celnymi, w które członkowie są zaangażowani i które dotyczą innych obszarów polityki UE niż unia celna;

g) umożliwianie wymiany doświadczeń i dobrych praktyk w zakresie kwestii celnych.

Artykuł  3

Konsultacje

Komisja może konsultować się z grupą w każdej kwestii związanej z polityką celną.

Artykuł  4

Członkostwo

1. Członkami grupy są organy celne zgodnie z definicją w art. 5 pkt 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ⁸ . Członkowie mianują swoich przedstawicieli na szczeblu dyrektora generalnego DG TAXUD/kierownika departamentu lub na równoważnym poziomie i zapewniają, by przedstawiciele ci posiadali wymagany poziom wiedzy specjalistycznej.

2. Przedstawiciele członków, którzy zdaniem DG TAXUD nie spełniają warunków określonych w art. 339 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, nie będą już zapraszani do udziału w posiedzeniach grupy i mogą zostać zastąpieni na okres pozostający do wygaśnięcia ich kadencji.

Artykuł  5

Przewodniczący

Grupie przewodniczy dyrektor generalny DG TAXUD lub, w przypadku jego nieobecności, inny przedstawiciel Komisji mianowany przez DG TAXUD.

Artykuł  6

Tryb pracy

1. Grupa podejmuje działania na wniosek DG TAXUD zgodnie z przepisami horyzontalnymi.

2. Posiedzenia grupy odbywają się co do zasady w pomieszczeniach Komisji.

3. Obsługę sekretariatu zapewnia DG TAXUD. Urzędnicy z pozostałych departamentów Komisji zainteresowani określonymi pracami grupy mogą uczestniczyć w posiedzeniach grupy i jej podgrup.

4. W porozumieniu z DG TAXUD grupa może, zwykłą większością głosów swoich członków, podjąć decyzję o otwarciu obrad dla publiczności.

5. Protokoły z dyskusji nad poszczególnymi punktami porządku obrad oraz opinie przedstawione przez grupę formułuje się w sposób konstruktywny i wyczerpujący. Protokoły sporządza sekretariat pod nadzorem przewodniczącego.

6. Grupa przyjmuje swoje opinie, zalecenia lub sprawozdania w drodze konsensusu. Jeżeli ma miejsce głosowanie, jego wynik rozstrzygany jest zwykłą większością głosów członków. Członkowie, którzy zagłosowali przeciwko, mają prawo do załączenia do opinii, zaleceń lub sprawozdań dokumentu uzasadniającego ich stanowisko.

Artykuł  7

Podgrupy

1. DG TAXUD może ustanawiać podgrupy w celu zbadania szczegółowych zagadnień, w oparciu o zakres zadań ustalony przez DG TAXUD. Podgrupy działają zgodnie z przepisami horyzontalnymi i składają grupie sprawozdania. Po wypełnieniu swojego mandatu podgrupy są rozwiązywane.

2. Jedynie członkowie grupy mogą zostać mianowani członkami podgrupy.

Artykuł  8

Zaproszeni eksperci

DG TAXUD może zapraszać ekspertów posiadających szczególne kompetencje w dziedzinie uwzględnionej w porządku obrad do wzięcia doraźnego udziału w pracach grupy lub podgrup.

Artykuł  9

Obserwatorzy

1. Osoby prywatne, organizacje lub podmioty publiczne mogą otrzymać status obserwatora zgodnie z przepisami horyzontalnymi albo na bezpośrednie zaproszenie przewodniczącego, albo w drodze zaproszenia do zgłaszania kandydatur.

2. Organizacje i podmioty publiczne posiadające status obserwatora wyznaczają swoich przedstawicieli.

3. Przewodniczący może zezwolić obserwatorom i ich przedstawicielom na wzięcie udziału w dyskusjach grupy i udostępnienie ich wiedzy fachowej. Nie mają oni jednak prawa głosu i nie uczestniczą w formułowaniu zaleceń ani porad grupy.

Artykuł  10

Regulamin wewnętrzny

Na wniosek i w porozumieniu z DG TAXUD grupa przyjmuje swój regulamin wewnętrzny zwykłą większością głosów członków na podstawie standardowego regulaminu wewnętrznego grup ekspertów, zgodnie z przepisami horyzontalnymi.

Artykuł  11

Tajemnica służbowa i przetwarzanie informacji niejawnych

Członkowie grupy i ich przedstawiciele oraz zaproszeni eksperci i obserwatorzy podlegają wymogowi zachowania tajemnicy służbowej - który na mocy Traktatów i ich przepisów wykonawczych dotyczy wszystkich członków instytucji i ich pracowników - a także przepisom Komisji dotyczącym bezpieczeństwa w zakresie ochrony informacji niejawnych UE, określonym w decyzjach Komisji (UE, Euratom) 2015/443 ⁹  i (UE, Euratom) 2015/444 ¹⁰ . W przypadku naruszenia przez nich powyższych obowiązków Komisja może zastosować wszelkie właściwe środki.

Artykuł  12

Przejrzystość

1. Grupa oraz jej podgrupy zostają wpisane do rejestru grup ekspertów Komisji.

2. W odniesieniu do składu grupy w Rejestrze grup ekspertów publikowane są następujące dane:

a) nazwy organów celnych;

b) nazwiska lub nazwy obserwatorów.

3. Wszelkie odnośne dokumenty, takie jak porządki obrad, protokoły i opinie uczestników, udostępnia się w Rejestrze grup ekspertów albo za pomocą wskazanego we wspomnianym Rejestrze łącza do strony internetowej, na której można znaleźć odpowiednie informacje. Dostęp do stron internetowych poświęconych tej tematyce nie wymaga rejestrowania się przez użytkowników ani nie podlega innym ograniczeniom. W szczególności porządek obrad oraz inne istotne dokumenty referencyjne publikuje się w odpowiednim czasie przed posiedzeniem, a protokoły - terminowo po posiedzeniu. Od zasady publikowania przewiduje się wyjątki tylko w przypadkach, gdy ujawnienie dokumentu naruszyłoby ochronę interesu publicznego lub prywatnego w rozumieniu art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady ¹¹ .

Artykuł  13

Koszty posiedzeń

1. Osoby uczestniczące w pracach grupy i jej podgrup nie otrzymują wynagrodzenia za świadczone usługi.

2. Koszty podróży służbowych i pobytu ponoszone przez osoby uczestniczące w pracach grupy i jej podgrup są zwracane przez Komisję. Zwrot kosztów następuje zgodnie z obowiązującymi przepisami Komisji oraz w granicach dostępnych środków przyznanych departamentom Komisji w ramach rocznej procedury przydziału zasobów. Zwrot kosztów ograniczony jest do jednego uczestnika na państwo członkowskie.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 czerwca 2018 r.

	W imieniu Komisji
	Pierre MOSCOVICI
	Członek Komisji

¹ COM(2016) 813 final z dnia 21 grudnia 2016 r.

² C(2016) 3301 final z dnia 30 maja 2016 r.

³ Dz.U. C 171 z 6.6.2014, s. 1.

⁴ COM(2008) 169 final z dnia 1 kwietnia 2008 r.

⁵ Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).

⁶ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1294/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające program działania dla ceł w Unii Europejskiej na okres 2014-2020 (Cła 2020) i uchylające decyzję nr 624/2007/WE (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 209).

⁷ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1286/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające program działań na rzecz poprawy skuteczności systemów podatkowych w Unii Europejskiej na okres 2014-2020 (Fiscalis 2020) i uchylające decyzję nr 1482/2007/WE (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 25).

⁸ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1).

⁹ Decyzja Komisji (UE, Euratom) 2015/443 z dnia 13 marca 2015 r. w sprawie bezpieczeństwa w Komisji (Dz.U. L 72 z 17.3.2015, s. 41).

¹⁰ Decyzja Komisji (UE, Euratom) 2015/444 z dnia 13 marca 2015 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących ochrony informacji niejawnych UE (Dz.U. L 72 z 17.3.2015, s. 53).

¹¹ Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43).